وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فى بَعْضِ اَیّامِ صِفّینَ
در یکى از ایّام صفّین
وَ قَدْ رَاَیْتُ جَوْلَتَکُمْ وَانْحِیازَکُمْ عَنْ صُفُوفِکُمْ، تَحُوزُکُمُ الْجُفاهُ
گریختن شما را دیدم، و برگشتنتان را از صفوفتان مشاهده نمودم، جفاکاران
الطَّغامُ، وَ اَعْرابُ اَهْلِ الشّامِ، وَ اَنْتُمْ لَهامیمُ الْعَرَبِ، وَ یَآفیخُ
اوباش و اعراب بادیه نشین شامى شما را به گریز واداشتند، در حالى که شما جوانمردان عرب، و سران
الشَّرَفِ، وَالاَْنْفُ الْمُقَدَّمُ، وَالسَّنامُ الاَْعْظَمُ. وَ لَقَدْ شَفى وَحاوِحَ
شریف، و برازندگان جامعه، و قله سربلندى هستید. اما دردهاى سینه ام شفا یافت
صَدْرى اَنْ رَاَیْتُکُمْ بِاَخَرَه تَحُوزُونَهُمْ کَما حازُوکُمْ، وَ تُزیلُونَهُمْ
وقتى که دیدم سرانجام آنها را فرارى دادید آنچنان که شما را به هزیمت دادند، و آنان را از
عَنْ مَواقِفِهِمْ کَما اَزالُوکُمْ. حَسّاً بِالنِّصالِ، وَ شَجْراً بِالرِّماحِ،
لشگرگاه خود راندید چنانکه شما را راندند، با ضرب شمشیر و نیزه آنان را درمانده و بیچاره کردید،
تَرْکَبُ اُولاهُمْ اُخْراهُمْ، کَالاْبِلِ الْهیمِ الْمَطْرُودَهِ تُرْمى عَنْ
به طورى که اولشان روى آخرشان مى افتاد، مانند شتران تشنه اى که از سر حوضشان
حِیاضِها، وَ تُذادُ عَنْ مَوارِدِها.
رانند، و از ورود به آبگاهشان منع کنند.