خطبه ۱۲۹ – خطبه درباره پیمانهها و ترازوها

وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
فى ذکر الْمَکاییلِ وَالْمَوازین
درباره پیمانه ها و ترازوها
عِبادَ اللّهِ، اِنَّکُمْ وَ ما تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْیا اَثْوِیاءُ مُؤَجَّلُونَ،
بندگان خدا، شما و آنچه از این دنیا آرزو دارید مهمانانى هستید با مدتى معین،
وَ مَدینُونَ مُقْتَضَوْنَ. اَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ.
و بدهکارانى هستید که پرداخت آن از شما خواسته شده، مدّتى کوتاه دارید، و اعمالتان محفوظ است.
فَرُبَّ دائِب مُضَیِّعٌ. وَ رُبَّ کادِح خاسِرٌ. وَ قَدْ اَصْبَحْتُمْ فى زَمَن
چه بسا کوشنده اى که کوشش را ضایع مى کند، و چه بسا رنج برنده اى که زیان مى برد. در روزگارى هستید
لا یَزْدادُ الْخَیْرُ فیه اِلاّ اِدْباراً، وَ لاَ الشَّرُّ اِلاّ اِقْبالاً، وَ لاَ الشَّیْطانُ فى
که پشت کردن نیکى در آن روبه تزاید است، و رو آوردن شرّ در آن رو به افزونى است، و شیطان جز
هَلاکَ النّاسِ اِلاّ طَمَعاً. فَهذا اَوانٌ قَوِیَتْ عُدَّتُهُ، وَ عَمَّتْ مَکیدَتُهُ،
هلاک کردن مردم طمع ندارد.اینک زمانى است که ساز وبرگ شیطان قوى شده، و مکر و حیله اش فراگیر گشته،
وَ اَمْکَنَتْ فَریسَتُهُ. اِضْرِبْ بِطَرْفِکَ حَیْثُ شِئْتَ مِنَ النّاسِ فَهَلْ
و به دست آوردن شکار برایش ممکن شده است. به هر طرف که مى خواهى به مردم نظر کن، آیا جز
تُبْصِرُ اِلاّ فَقیراً یُکابِدُ فَقْراً، اَوْ غَنِیّاً بَدَّلَ نِعْمَهَ اللّهِ کُفْراً، اَوْ بَخیلاً
نیازمندى که رنجِ ندارى بر دوش اوست، یا ثروتمندى که نعمت خدا را کفران مى کند، یا بخیلى که
اتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللّهِ وَفْراً، اَوْ مُتَمَرِّداً کَاَنَّ بِاُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ
که از بخل ورزیدنِ در حقوق الهى ثروت به دست آورده، یا سرکشى که انگار گوشش از شنیدن
الْمَواعِظِ وَقْراً. اَیْنَ خِیارُکُمْ وَ صُلَحاؤُکُمْ؟ وَ اَیْنَ اَحْرارُکُمْ
موعظه کر است کسى را مى بینى؟ خوبان و صالحان، و آزادمردان و
وَ سُمَحاؤُکُمْ؟ وَ اَیْنَ الْمُتَوَرِّعُونَ فى مَکاسِبِهِمْ وَ الْمُتَنَزِّهُونَ فى
سخاوتمندان شما کجایند؟ پرهیزکاران در کسب، و پاکیزگان در راه و
مَذاهِبِهِمْ؟ اَلَیْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَمیعاً عَنْ هذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّهِ، وَالْعاجِلَهِ
روش چه شدند؟ مگر همه آنان از این دنیاى پست و زندگانى زودگذر ناگوار
الْمُنَغِّصَهِ؟ وَ هَلْ خُلِّفْتُمْ اِلاّ فى حُثالَه لا تَلْتَقى بِذَمِّهِمُ
کوچ نکردند؟ و مگر جز این است که شما در میان جمعى مردم بى مقدار و پست بجا مانده اید که به خاطر پستى
الشَّفَتانِ، اسْتِصْغاراً لِقَدْرِهِمْ، وَ ذَهاباً عَنْ ذِکْرِهِمْ؟! فَاِنّا لِلّهِ وَ اِنّا
آنان و وجوب اعراض از ذکرشان لبها براى سرزنش آنها به هم نمى خورد؟! ما همه از خداییم و همه
اِلَیْهِ راجِعُونَ.
به سوى او بازمى گردیم.
ظَهَرَ الْفَسادُ فَلا مُنْکِرٌ مُغَیِّرٌ، وَ لا زاجِرٌ مُزْدَجِرٌ.
فساد آشکار شد، نه انکارکننده اى تغییردهنده و نه بازدارنده اى که خود آلوده نباشد دیده مى شود.
اَفَبِهذا تُریدُونَ اَنْ تُجاوِرُوا اللّهَ فى دارِ قُدْسِهِ، وَ تَکُونُوا اَعَزَّ
آیا با این وضع نکبت بار مى خواهید در جوار قدس حق قرار گیرید، و سرافرازترین
اَوْلِیائِهِ عِنْدَهُ؟! هَیْهاتَ، لا یُخْدَعُ اللّهُ عَنْ جَنَّتِهِ، وَ لا تُنالُ مَرْضاتُهُ
دوستان خدا باشید؟! هیهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى توان فریفت، و جز به طاعتش امکان رسیدن
اِلاّ بِطاعَتِهِ. لَعَنَ اللّهُ الاْمِرینَ بِالْمَعْرُوفِ التّارِکینَ لَهُ، وَالنّاهینَ عَنِ
به خشنودیش نیست. لعنت خدا بر آمران به معروفى که خود تارک معروف اند، و ناهیان از
الْمُنْکَرِ الْعامِلینَ بِهِ.
منکرى که خود آلوده به منکرند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *