خطبه ۲۱۶ – خطبه در طلب فراوانى روزى

وَ مِنْ دُعاء لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از دعاهاى آن حضرت است
در فراوانى روزى
اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهى بِالْیَسارِ، وَ لاتَبْذُلْ جاهى بِالاِْقْتارِ، فَاَسْتَرْزِقَ
بار خدایا، آبرویم را به بى نیازى حفظ فرما، و حرمتم را به تنگدستى نشکن، تا از آنان که روزى
طالِبى رِزْقِکَ، وَ اَسْتَعْطِفَ شِرارَ خَلْقِکَ، وَ اُبْتَلى بِحَمْدِ مَنْ
تو را خواهند روزى خواهم، و از شرار مردم خواستار عطوفت باشم، و به ثناى کسى که به من ببخشاید
اَعْطانى، وَ اُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنى، وَ اَنْتَ مِنْ وَراءِ ذلِکَ کُلِّهِ وَلِىُّ
دچار آیم، و به بدگویى آن که از بخشیدن به من دریغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماوراى این همه،
الاِْعْطاءِ وَ الْمَنْع ِ «اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ».
اختیـاردار بخشش و منـعى، چـه اینـکه بـر هـر چیـز تـوانـایـى.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *