خطبه ۶۲ – خطبه در نکوهش دنیا

وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
در نکوهش دنیا
اَلا وَ اِنَّ الدُّنْیا دارٌ لایُسْلَمُ مِنْها اِلاّ فیها، وَ لایُنْجى بِشَىْء
دنیا خانه اى است که کسى از آن سالم نمانده مگر با اعمال پاکى که در آن انجام دهد، و به چیزى که مخصوص
کانَ لَها. اُبْتُلِىَ النّاسُ بِها فِتْنَهً، فَما اَخَذُوهُ مِنْها لَها اُخْرِجُوا
آن عمل شود نجات پیدا نشود. مردم به دنیا از باب امتحان مبتلا شده اند، آنچه را از این دنیا محض دنیا برداشته اند
مِنْهُ وَ حُوسِبُوا عَلَیْهِ، وَ ما اَخَذُوهُ مِنْها لِغَیْرِها قَدِمُوا عَلَیْهِ
از دستشان برود و در قیامت نسبت به آن بازخواست شوند، و آنچه از دنیا براى آخرت گرفته اند بر آن وارد
وَ اَقامُوا فیهِ. وَ اِنَّها عِنْدَ ذَوِى الْعُقُولِ کَفَىْءِ الظِّلِّ، بَیْنا تَراهُ
مى شوند و در آن اقامت مى کنند. دنیا در دید خردمندان همانند سایه در حال برگشت است، به وقتى که آن را در
سـابِغـاً حَتّـى قَلَـصَ، وَ زائِـداً حَتّـى نَقَـصَ.
حال گسترش مى بینى جمع مى شود، و وقتى که رو به افزایش مى نگرى رو به کاهش مى رود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *