خطبه ۹۲ – خطبه در بیان فضل و علم خود، و خبر از فتنه بنىامیه

از خطبه هاى آن حضرت است

در بیان فضل و علم خود، و خبر از فتنه بنى امیه

اما بعد، اى مردم، من بودم که چشم فتنه را کور کردم، و کسى جز من بر آن

جرأت نداشت، بعد از آنکه تاریکى فتنه ها همه جا را گرفته، و سختىِ هارى آن رو به فزونى نهاده بود.

پس پیش از آنکه مرا نیابید از من بپرسید، به خدایى که جانم در قبضه قدرت اوست از آنچه که از

امروز تا قیامت رخ خواهد داد و نیز درباره گروهى که صد نفر را هدایت کند و صد نفر را به گمراهى برد

از من نخواهید پرسید مگر اینکه شما را از دعوت کننده و جلودار و راننده شان و جاى فرود آمدن مرکبها

و باراندازشان و آن که از اهل آنها کشته مى شود، و آن که به مرگ طبیعى مى میرد خبر

خواهم داد. و اگر مرا از دست بدهید و آن گاه حوادث ناگوار و مشکلات طاقت فرسا بر شما

فرود آید بسیارى از پرسش کنندگان سر فرود آورند و جمع زیادى از پرسش شوندگان از جواب فرو مانند،

و این زمانى است که پیکار و نبرد در میان شما ادامه یابد و دامن بالا زند، و دنیا بر شما

تنگ گردد آنچنان که ایّام بلا و ابتلا را بر خود طولانى انگارید، تا اینکه خداوند براى

باقى ماندگان از نیکان شما پیروزى پیش آرد.

فتنه ها به وقتى که روى آرند عامل اشتباه شوند، و چون از میان بروند حقیقت آن بر همه معلوم گردد.

فتنه ها به وقت آمدن ناشناس اند، و هنگام رفتن شناخته مى شوند. فتنه ها همچون باد در گردشند،

به شهرى اصابت مى کنند و از شهرى مى گذرند. بدانید که ترسناکترین فتنه ها به نظر من در زندگى شما

فتنه بنى امیّه است، زیرا فتنه اى است کور و تاریک و فراگیر، و بلایش مخصوص مردم باایمان است،

آن که در آن فتنه ها بصیر و داناست بلا دامنگیرش مى گردد، و هر که کوردل و نابیناست بلا از او دور مى ماند!

به خدا قسم پس از من بنى امیّه را براى خود حاکمان بدى خواهید یافت، آنان مانند شتر

بدخلقى هستندکه بادهان گازمى گیرد، و بادست به سرصاحبش مى کوبد، و باپاى لگدمى اندازد،وازدوشیدن شیرش

مانع مى شود. با شما دائماً بر همین رویّه اند تا کسى از شما را باقى نگذارند مگر کسى که براى آنها سودمند باشد،

یا به ایشان زیانى نرساند. سخت گیرى آنان از شما برطرف نخواهد شد تا جایى که

غلبه شما بر آنان به پیروزى برده بر ارباب، یا فرمانبر بر فرمانده اش ماند!

فتنه ایشان بر شما زشت و وحشتناک و به رویّه دوران جاهلیت وارد مى گردد، در آن فتنه نه علامت هدایتى

یافت مى گردد و نه نشانه نجاتى دیده مى شود. ما اهل بیت از آن فتنه بر طریق نجاتیم، و در آن وقت قدرت دعوت

در ما نیست. آن گاه خداوند مانند جدا شدن پوست از گوشت، آن فتنه ها را از شما جدا مى کند به واسطه کسى که

به آنان ذلت و خوارى مى دهد، و به شدّت آنان را از میدان به در مى کند، و جام تلخ بلا در کامشان مى ریزد،

جز شمشیر به آنان ندهد، و جز لباس ترس بر آنان نپوشاند. در آن وقت قریش دوست دارد دنیا و آنچه

در آن است را از دست بدهد و عوض آن یک بار دیگر رهبرى مرا اگر چه زمانش به اندازه قربانى کردن

شتر کم باشد ببیند تا از آنان بپذیرم چیزى را که امروز مقدارى از آن را مى طلبم و به من نمى دهند.