۱– یک: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» (اخلاص / ۱)
بگو: اوست خدای یگانه.
۲– دو: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا شَهادَهُ بَیْنِکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیَّهِ اثْنانِ ذَوا عَدْلٍ مِنْکُمْ …» (مائده / ۱۰۶)
ای کسانی که ایمان آورده‌اید هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد، در موقع وصیت از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد.
۳– سه: « لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلاثَهٍ » (مائده / ۷۳)
آنها که گفتند: خداوند، یکی از سه خداست به یقین کافر شدند.
۴– چهار: « وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلی أَرْبَعٍ » (نور / ۴۵)
وگروهی(از جنبندگان) بر چهار پا راه می روند .
۵– پنج: « وَ یَقُولُونَ خَمْسَهٌ » (کهف / ۲۲)
وگروهی می گویند: پنج نفر بودند.
۷– هفت: «ِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ » (بقره / ۲۶۱)
همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند.
۸– هشت:« وَ أَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِیَهَ أَزْواجٍ» (زمر / ۶)
وبرای شما هشت زوج از چهارپایان ایجاد کرد.
۹– نه:« کانَ فِی الْمَدِینَهِ تِسْعَهُ رَهْطٍ» (نمل / ۴۸)
و در ان شهر، نه گروهک بودند.
۱۰– ده: «فَکَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَهِ مَساکِینَ» (مائده / ۸۹)
کفاره این گونه قسمها،اطعام ده نفر مستمند است.
۱۱– یازده:« إِنِّی رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ کَوْکَباً » (یوسف / ۴)
من در خواب دیدم یازده ستاره را.
۱۲– دوازده:« إِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً» (توبه / ۳۶)
تعداد ماه ها نزد خداوند دوازده ماه است.