خطبه ۱۴۰ – خطبه در نهى از غیبت مردم

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فِى النَّهْىِ عَنْ غَیْبَهِ النّاسِ
در نهى از غیبت مردم
وَ اِنَّما یَنْبَغى لاَِهْلِ الْعِصْمَهِ وَالْمَصْنُوعِ اِلَیْهِمْ فِى السَّلامَهِ
آنان که از عیوب پاکند و از لطف خدا از گناهان سالمند
اَنْ یَرْحَمُوا اَهْلَ الذُّنُوبِ وَالْمَعْصِیَهِ، وَ یَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغالِبَ
شایسته است به اهل گناه و معصیت ترحم آورند، و سرگرم شکرگزار نعمت پاکى
عَلَیْهِمْ، وَالْحاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ، فَکَیْفَ بِالْعائِبِ الَّذى
باشند، و این شکر مانع آنان از عیبجویى دیگران شود، چه رسد به کسى که (خود گنهکار است آن گاه)
عابَ اَخاً وَ عَیَّرَهُ بِبَلْواهُ! اَما ذَکَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللّهِ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ
از برادر ایمانى غیبت کرده، و وى را به گناه انجام گرفته سرزنش نموده! آیا توجه ندارد که خداوند گناهى
مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذى عابَهُ بِهِ؟! وَ کَیْفَ یَذُمُّهُ بِذَنْب
بزرگتر از گناهى را که برادرش را به آن ملامت کرده بر او پرده پوشى نموده؟! چگونه دیگرى را به گناهى سرزنش
قَدْ رَکِبَ مِثْلَهُ؟! فَاِنْ لَمْ یَکُنْ رَکِبَ ذلِکَ الذَّنْبَ بِعَیْنِهِ فَقَدْ عَصَى اللّهَ
مى کند که خود مانند آن را مرتکب شده؟! اگر هم به گناهى مانند آن آلوده نشده در گناهى بزرگتر
فیما سِواهُ مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنْهُ. وَایْمُ اللّهِ لَئِنْ لَمْ یَکُنْ عَصاهُ فِى الْکَبیرِ
از آن (که عیب جویى است) خدا را عصیان کرده. به خدا سوگند اگر به گناه بزرگى آلوده نگشته
وَ عَصاهُ فِى الصَّغیرِ لَجُرْاَتُهُ عَلى عَیْبِ النّاسِ اَکْبَرُ.
و مرتکب گناه کوچک هم نشده باشد هرآینه این جرأتش بر عیبجویى از مردم بزرگترین گناه است.
یا عَبْدَاللّهِ، لاتَعْجَلْ فى عَیْبِ اَحَد بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ.
اى بنده خدا، در عیبجویى از کسى به خاطر گناهش شتاب مکن، شاید خداوند آن گناه او را بخشیده باشد.
وَ لاتَأْمَنْ عَلى نَفْسِکَ صَغیرَ مَعْصِیَه، فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْهِ.
و از گناه کوچکى که خود گرفتار آن شده اى آسوده مباش، که ممکن است به آن گناه عذاب شوى.
فَلْیَکْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْکُمْ عَیْبَ غَیْرِهِ لِما یَعْلَمُ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ،
بنابراین هرکدام از شما که از عیب دیگرى آگاه است، به خاطر عیبى که از خود خبر دارد دست از عیبجویى او بردارد
وَلْیَکُنِ الشُّکْرُ شاغِلاً لَهُ عَلى مُعافاتِهِ مِمَّا ابْتُلِىَ بِهِ غَیْرُهُ.
و لازم است شکر پاک بودن از گناهى که دیگرى به آن دچار است او را از دنبال کردن عیب دیگران بازدارد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *