خطبه ۲۰۴ – خطبه در تمجید خداوند

وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
در تمجید خداوند
الْحَمْدُ لِلّهِ الْعَلِىِّ عَنْ شَبَهِ الْمَخْلُوقینَ، الْغالِبِ لِمَقالِ
حمد خداى را که از شباهت به آفریده ها برتر، و از توصیف واصفان
الْواصِفینَ، الظّاهِرِ بِعَجائِبِ تَدْبیرِهِ لِلنّاظِرینَ، وَ الْباطِنِ بِجَلالِ
فراتر است، به شگفتى هاى تدبیرش براى بینندگان آشکار، و به بزرگى عزّتش از
عِزَّتِهِ عَنْ فِکْرِ الْمُتَوَهِّمینَ. الْعالِمِ بِلاَ اکْتِساب وَ لاَ ازْدیاد وَ لا عِلْم
اندیشه اندیشمندان پنهان است. بدون اینکه علمش کسبى باشد، یا بر آن اضافه شود، یا از کسى
مُسْتَفاد، الْمُقَدِّرِ لِجَمیع  ِ الاُْمُورِ بِلا رَوِیَّه وَ لا ضَمیر، الَّذى
فرا بگیرد عالم است، و منهاى اندیشه و خاطرْ تقدیرکننده تمام امور است. خدایى که
لا تَغْشاهُ الظُّلَمُ، وَ لایَسْتَضىءُ بِالاَْنْوارِ، وَ لایَرْهَقُهُ لَیْلٌ،
تاریکى ها او را نمى پوشاند، و از روشناییها نور نمى گیرد، شب او را درنمى یابد،
وَ لا یَجْرى عَلَیْهِ نَهارٌ، لَیْسَ اِدْراکُهُ بِالاَْبْصارِ، وَ لاعِلْمُهُ بِالاِْخْبارِ.
و روز بر حضرتش جریان ندارد، ادراکش به چشم، و علمش به خبرگیرى نیست.
مِنْها فى ذِکْرِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
از این خطبه است درباره پیامبر صلّى اللّه علیه و آله
اَرْسَلَهُ بِالضِّیاءِ، وَ قَدَّمَهُ فِى الاِْصْطِفاءِ، فَرَتَقَ بِهِ الْمَفاتِقَ،
او را با نور فرستاد، در برگزیدگى بر همگان پیشى داد، رخنه ها را بهوسیله او به هم بست،
وَ ساوَرَ بِهِ الْمُغالِبَ، وَ ذَلَّلَ بِهِ الصُّعُوبَهَ، وَ سَهَّلَ بِهِ الْحُزُونَهَ،
و به وجود او بر گردنگشان غالب شد، به او مشکل را آسان، و ناهموارى را هموار ساخت،
حَتّى سَرَّحَ الضَّلالَ عَنْ یَمین وَ شِمال.
تا جبهه گمراهى را از راست و چپ دور گردانید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *