وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
در وصف سالکان
قَدْ اَحْیى عَقْلَهُ، وَ اَماتَ نَفْسَهُ، حَتّى دَقَّ جَلیلُهُ، وَ لَطُفَ غَلیظهُ،
همانا عقل خود را زنده کرد، و نفسش را میراند، به طورى که جسمش باریک، و دلش نرم شد،
وَ بَرَقَ لَهُ لامِعٌ کَثیرُ الْبَرْقِ، فَاَبانَ لَهُ الطَّریقَ، وَ سَلَکَ بِهِ السَّبیلَ،
و نورى در نهایت فروزندگى برایش درخشید، که راه را براى او روشن کرد، و به آن نور راه را پیمود،
وَ تَدافَعَتْهُ الاَْبْوابُ اِلى بابِ السَّلامَهِ وَ دارِ الاِْقامَهِ، وَ ثَبَتَتْ رِجْلاهُ
ابواب سلوک او را به در سلامت و خانه اقامت راندند، و قدمهایش همراه
بِطُمَأْنینَهِ بَدَنِهِ فى قَرارِ الاَْمْنِ وَ الرّاحَهِ، بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ،
آرامش تن در جایگاه امن و راحت استوار شد، چرا که قلبش را به کار گرفت
وَ اَرْضــى رَبَّــهُ .
و پروردگارش را خشنود ساخت.