خطبه ۴۷ – خطبه درباره کوفه

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فى ذِکْرِ الْکُوفَهِ
در باره کوفه
کَاَنِّى بِکِ یا کُوفَهُ، تُمَدِّینَ مَدَّ الاَْدیمِ الْعُکاظِىِّ، تُعْرَکینَ
اى کوفه، گویا تو را مى نگرم که همانند چرم عُکاظىّ زیر پاى حوادث کشیده مى شوى، پایمال
بِالنَّوازِلِ، وَ تُرْکَبینَ بِالزَّلازِلِ. وَ اِنّى لاََعْلَمُ اَنَّهُ ما اَرادَ بِکِ جَبّارٌ
پیشامدها مى گردى، و اضطرابها بر تو سوار مى شود. مى دانم هیچ ستمکارى بر تو بدى نخواست مگر اینکه
سُوءًا اِلاَّ ابْتَلاهُ اللّهُ بِشاغِل، اَوْ رَماهُ بِقاتِل.
خداوند او را به برنامه مشغول کننده اى مبتلا ساخت، یا هدف تیر کُشنده اى نمود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *