وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
در تشویق به عمل صالح
وَ اتَّقُوا اللّهَ عِبادَ اللّهِ، وَ بادِرُوا آجالَکُمْ بِاَعْمالِکُمْ، وَ ابْتَاعُوا
اى بندگان خدا، خدا را بپرهیزید، و به وسیله اعمال نیکو بر مرگ پیشى جویید، و بخرید آنچه را براى
ما یَبْقى لَکُمْ بِما یَزُولُ عَنْکُمْ، وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِکُمْ، وَ اسْتَعِدُّوا
شما باقى مى ماند به چیزى که از دستتان مى رود، کوچ کنید که در کوچاندنتان جدّى هستند، براى مرگ که بر
لِلْمَوْتِ فَقَدْ اَظَلَّکُمْ، وَ کُونُوا قَوْماً صیحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا،
سر شما سایه انداخته مهیّا شوید، مردمى باشید که صیحه هشداردهنده بر آنان زده شده پس بیدار شده اند،
وَ عَلِمُوا اَنَّ الدُّنْیا لَیْسَتْ لَهُمْ بِدار فَاسْتَبْدَلُوا. فَاِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ
و یافته اند که دنیا جاى ابدى نیست به همین خاطر حیات فانى را به زندگى باقى تبدیل کرده اند. زیرا خداوند
لَمْ یَخْلُقْکُمْ عَبَثاً، وَ لَمْ یَتْرُکْکُمْ سُدًى. وَ ما بَیْنَ اَحَدِکُمْ وَ بَیْنَ الْجَنَّهِ
شما را بیهوده نیافریده، و به حال خود نگذاشته. بین شما و بهشت یا جهنّم
اَوِ النّارِ اِلاَّ الْمَوْتُ اَنْ یَنْزِلَ بِهِ. وَ اِنَّ غایَهً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَهُ،
حایلى جز مرگ نیست که از راه مى رسد. مدت حیاتى که لحظه ها از آن مى کاهند،
وَ تَهْدِمُها السّاعَهُ لَجَدیرَهٌ بِقَصْرِ الْمُدَّهِ، وَ اِنَّ غائِباً یَحْدُوهُ
و ساعت مرگ آن را منهدم مى نماید سزاوار کوتاهى است، و اجل پنهان که
الْجَدیدانِ ـ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ ـ لَحَرِىٌّ بِسُرْعَهِ الاَْوْبَهِ، وَ اِنَّ قادِماً یَقْدَمُ
آمد و رفت شب و روز آن را مى آورد سزاوار سرعت بازگشت است، و آن آینده اى که با خود
بِالْفَوْزِ اَوِ الشِّقْوَهِ لَمُسْتَحِقٌّ لاَِفْضَلِ الْعُدَّهِ. فَتَزَوَّدُوا فِى الدُّنْیا مِنَ
رستگارى یا بدبختى آورد شایسته آماده کردن بهترین توشه است. پس در دنیا توشه بردارید توشه اى
الدُّنْیا ما تَحْرُزُونَ بِهِ اَنْفُسَکُمْ غَداً. فَاتَّقى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ،
که خود را بدان از عِقاب فردا حفظ کنید. آن عبدى تقواپیشه شد که خیرخواه خود گشت،
وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ، وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ، فَاِنَّ اَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ، وَ اَمَلَهُ خادِعٌ
و توبه اش را پیش انداخت، و بر شهوتش پیروز شد، زیرا زمان اجل انسان مخفى است، و آرزویش گول زننده
لَهُ، وَالشَّیْطانُ مُوَکَّلٌ بِهِ یُزَیِّنُ لَهُ الْمَعْصِیَهَ لِیَرْکَبَها، وَ یُمَنِّیهِ التَّوبَهَ
اوست، شیطان موکّل آدمى است که معصیتش را در نظرش مى آراید تا مرتکب آن شود، و توبه را به صورت آرزو
لِیُسَوِّفَها، حَتّى تَهْجُمَ مَنِیَّتُهُ عَلَیْهِ اَغْفَلَ ما یَکُونُ عَنْها.
براى آینده جلوه مى دهد تا آن را به تأخیر افکند، تامرگ برآدمى بتازد زمانى که نسبت به آن غافل تر از هرچیز باشد.
فَیالَها حَسْرَهً عَلى ذى غَفْلَه اَنْ یَکُونَ عُمُرُهُ عَلَیْهِ حُجَّهً، وَ اَنْ تُؤَدِّیَهُ
حسرت و اندوه بر آن بى خبرى که عمر نابود شده اش بر او حجّت است، و پایان
اَیّامُهُ اِلى شِقْوَه! نَسْأَلُ اللّهَ سُبْحانَهُ اَنْ یَجْعَلَنا وَ اِیّاکُمْ مِمَّنْ
زندگیش شقاوت! از خدا درخواست دارم ما و شما را از کسانى قرار دهد که نعمت آنان را
لاتُبْطِرُهُ نِعْمَهٌ، وَلا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طاعَهِ رَبِّهِ غایَهٌ، وَ لاتَحُلُّ بهِ بَعْدَ
به طغیان نیندازد، و هدفى آنان را در عبادت پروردگار خود مقصّر نسازد، و پس از مرگ
الْمَوْتِ نَدامَهٌ وَلا کَآبَهٌ.
ندامت و انـدوه بر او فـرود نیایـد.