خطبه ۷۴ – خطبه زمانى که شنید بنىامیّه او را متهم به قتل عثمان مىکنند

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
لَمّا بَلَغَهُ اتِّهامُ بَنى اُمَیَّهَ لَهُ بِالْمُشارَکَهِ فى دَمِ عُثْمانَ
زمانى که شنید بنى امیّه او را متهم به قتل عثمان مى کنند
اَ وَ لَمْ یَنْهَ بَنى اُمَیَّهَ عِلْمُها بى عَنْ قَرْفى؟ اَ وَ ما وَزَعَ الْجُهّالَ
آیا آگاهى بنى امیه از وضع من آنان را از افترا زدن به من بازنداشت؟ آیا سابقه پاک من مردم نادان را
سابِقَتى عَنْ تُهْمَتى؟ وَ لَما وَعَظَهُمُ اللّهُ بِهِ اَبْلَغُ مِنْ لِسانى. اَنَا
از تهمت به من منع نکرد؟ البته پندى که خدا به آنان داده از زبان من رساتر است. من
حَجیجُ الْمارِقینَ، وَ خَصیمُ الْمُرْتابینَ. وَ عَلى کِتابِ اللّهِ تُعْرَضُ
احتجاج کننده با خارج شدگان از دینم، و دشمن به تردیدافتادگان در آیین. تمام امور مشتبه به کتاب خدا
الاَْمْثالُ، وَ بِما فِى الصُّدُورِ تُجازَى الْعِبادُ.
عرضه مى شود، و بندگان به آنچه در سینه دارند مجازات مى گردند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *