۱-اگر قراربود که امیرمؤمنان (علیه السّلام) نام فرزندش را ابوبکر بگذارد، از نام اصلی او عبدالکعبه، عتیق،و… انتخاب می کرد نه از کنیه او بنابر روایتی،حضرت نام این فرزند را عبداللّه گذارد که درکربلا وقت شهادت سن او ۲۵ سال بوده است.
۲- ابوبکر کنیه فرزند علی (علیه السّلام) بوده و انتخاب کنیه برای افراد در انحصار پدر فرزند نمی باشد؛ بلکه خود شخص با توجه به وقایعی که در زندگی اش اتفاق می افتاد کنیه اش را انتخاب می کرد.
۳- یکی از عادات زشت عمرتغییر نام افراد بوده و بر اساس اظهار مورخان او این نام را بر فرزند امام گذارد و به این نام نیز معروف شد.
۴- غیر از نام های خداوند، نامها انحصاری نیست که مختص یک نفر باشد؛ بلکه گاهی یک اسم برای افراد زیادی انتخاب می شد که با همان نام هم شناخته می شدند و هیچ محدودیتی در این زمینه در بین اقوام و ملل وجود نداشته است؛ بنابراین، نام هایی از قبیل ابوبکر و عمر و عثمان از نام های مرسومی بوده است که بسیاری از مردم زمان پیامبر و یاران واصحاب آن حضرت، و نیز یاران و دوستان و اصحاب امامان شیعه به همین نامها معروف و مشهور بوده اند، مانند:أبوبکر حضرمی، ابوبکر بن ابوسمّاک، ابوبکر عیاش و ابوبکر بن محمد از اصحاب امام باقر و صادق علیهما السلام.
۵- استفاده از اسامی خلفا در زمان حضرت علی(ع) امری متداول وعرفی بوده است. بنابراین، نامگذاری همنام شخص خلیفه توسط علی(ع) برای یکی از فرزندان دلیل بر تأیید آن خلیفه نمی شود. وجود تنفر از بعضی اسامی در اثر مرور زمان به وجود آمده است؛ به این معنی که در آن زمانی که از این اسامی استفاده می شد چنین برداشتی وجود نداشت و کسی از این نوع اسامی نفرتی نداشت.شکى نیست که شیعیان از یزید بن معاویه و اعمال زشت او تنفر شدیدى داشته و دارند؛ ولى در بین شیعیان و اصحاب ائمه (ع) کسانى بوده اند که نام شان یزید وشمر بوده است؛ مانند: یزید بن حاتم از اصحاب امام سجاد (ع)، یزید بن عبد الملک، یزید صائغ، یزید کناسى از اصحاب امام باقر (ع)؛ یزید الشعر، یزید بن خلیفه، یزید بن خلیل، از اصحاب امام صادق(ع) یکى از اصحاب امام صادق (ع)، نامش شمر بن یزید بوده است.