ابــــرهای شبتاب ، ابــــرهایی هستند که نور خورشید را مد تـــها پس از غروب در خود حفظ می کنند . این امـرنشان دهنده آن است که این ابرهـــا در ارتفاع زیـادی هستند . ابــرهـای شبتاب طبیعی بندرت یــافت می شونــد و تنـها در عرضهای جغرافیایـی زیـاد در اواخر تابستان ظاهـر میشوند . ازایـن رو ، بجز در اروپای شـمالی ، کانـادا و آلاسکا وجـود آنــها در جـاهــای دیـگر بندرت گزارش می شونـد . انــهاهمانند ابـرهـای آتشفشان ظاهـرلطیفی نـدارنـد ، بـلکه دقیقاشبیه ابـرهــای معمولی انـد.
این ابرها ، مدتها پس از غروب خورشید قابل رویتند و ازچنان فاصله های دوری قابل مشاهده اندکه ارتفاع آنها را می توان بامثلث بندی ساده تخمین زد ، ارتفاع به دست آمــده همواره حدود۸۰ کیلومتر بوده است ، بنابراین آنها از ابرهای معمولی وگرود غبارآتشفشانی خیلی بالاترند . درمورد منشاء این ابرهای طبیعی بحث های زیــادی شده است . چــون آنــها تقریبا در همــان ارتفاعی جــای دارنــدکه درآن جـا بیشتر شهابــهای کوچـک می سوزند . زمــانی تصور می شد که ایــن ابرها گرد و غبار شهابـی هستند ، اما بــر حسب ظاهر شبیه ابــرهای بخار آب هستند . محتمل ترین منشاء آنــها هنگامی آشکار می شود که انسان به وضعیت فیزیکی جو در ارتفاع ۸۰ کیلومتری توجه کند . درایـن ارتفاع دمـا بسیارکـم است و تـا حـد ۷۴ درجـه سانتیگراد کاهش مـی یـابـد . دراین ارتفاع ، ضمن مطالعه یک نوار تشعشعی مـادون قرمــــز اکسیژن بـه هنــگام شب در آسمان دمای ۱۰۳ سانتیگراد را مشاهـده کرده ایم . این دما تا بدان حد کـم است کـه مقدار ناچیز بخار آب که گاهـی به بالای چــند سپهرتـا ایـن ارتفاع نفوذ می کند ، منجمد می شود و به حالت یک ابریخ زده در می آید .