حضرت خدیجه(س)[۱] همسر محبوب پیامبراکرم(ص) زنی است که در رفاه و آسایش زندگی کرده است. زنی ثروتمند و دارای موقعیت اجتماعی بالا که خدمت به ایشان برای اعراب افتخار بزرگی به حساب می آمد. پنجاه و هشت سال از عمر مبارکشان گذشته بود که مشرکان و کفار مکه، فشار شدیدی بر پیامبراسلام(ص) تحمیل کردند. آن حضرت را همراه یاران و خانواده آن ها از مکه بیرون راندند و به شعب ابی طالب تبعید کردند؛ مکانی که نه گل و گیاهی در آن می روید و نه آبی دارد و نه سایه ای.
غذایشان بیشتر اوقات مقدار کمی آب و نان جو خشکیده بود. حضرت خدیجه(س) مدت سه سال یعنی هزار شبانه روز با چنین شرایطی در کنار پیامبراکرم(ص) مقاومت کرد و لحظه ای لب به شکوه و اعتراض باز نکرد. لحظات آخر عمر مبارکشان سر بر دامن پیامبر گذاشت و با چشمانی اشک آلود به حضرت عرض کرد: «دلم می خواهد خدا نیز از من راضی باشد.»[۲] این اندازه استقامت و تحمل در برابر سختی ها و ناملایمات فقط با عشق به محبوب، توجیه پذیر خواهد بود.
انسان مسافر، خستگی سفر را به خاطر رسیدن به مقصد تحمل می کند. این سفر روزه در گرمای تابستان دارد، جهاد و شهادت و جانباز شدن دارد. ترک گناه، محرومیت از برخی لذت ها، انفاق مال و انجام واجبات دین از لوازم این سفر است. در بین رزمندگان دفاع مقدس فراوان دیده شدکسانی که یا پایشان قطع شده بود یا دست در بدن نداشتند یا چشمشان را از دست داده بودند. برخی از این ها با وجود مجروحیت و قطع عضو، در عملیات ها شرکت می کردند و حاضر به ترک جبهه نبودند. به راستی این مردان خدا چه قدرسریع راه سفر را پیمودند و به مقصد رسیدند.
سفر الی الله سفری شیرین، پرخاطره و پرمخاطره است. شیرینی سفر وقتی مضاعف می شود که حضرت حق خود را به مسافر بنمایاند. آن وقت مسافر با تمام وجود مقصد را در می یابد و درک می کند که به محضر چه کسی می رود، کجا می رود و برای چه می رود؟
——————————————————————-
[۱] . ام المؤمنین حضرت خدیجه کبری(س) دختر خُوَیلد، نخستین همسر پیامبر اسلام(ص) و مادر حضرت زهرا(س) است. او نخستین زنی است که به پیامبر(ص) ایمان آورد و تمام ثروتش را در راه نشر اسلام مصرف کرد. در طول حیات خدیجه(س) پیامبر(ص) همسری دیگر برنگزید و پس از درگذشت همواره به خیر و نیکی از او یاد می کرد. قاسم، عبدالله، زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه(س) فرزندان خدیجه(س) بودند. وی در سال دهم بعثت و در سن ۶۵سالگی در مکّه به لقاء الهی پیوست.
[۲] . مستدرک سفینه البحار، نمازی: ۲/۳۵ ؛ اللمعه البیضاء: ۲۳٫
مطالب فوق برگرفته شده از کتاب:
حسنات و سیئات
نوشته استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان