خطبه ۱۲۶ – خطبه وقتى به او گفتند که چرا در تقسیم بیتالمال میان همه مساوات مىکند

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
لَمّا عُوتِبَ عَلى تَصْییرِهِ النّاسَ اِسْوَهً فِى الْعَطاءِ مِن غَیْرِ تَفضیلِ اُولِى السّابِقاتِ وَ
وقتى با تندى به او گفتند که چرا در تقسیم بیت المال میان همه مساوات مى کند و سابقه و شرافت افراد
الشَّــرَفِ
را در نظر نمى گیرد
اَتَأْمُرُونّى اَنْ اَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فیمَنْ وُلِّیتُ عَلَیْهِ؟!
آیا به من امر مى کنید تا با ستم کردن در حق کسانى که بر آنان حکومت دارم پیروزى بجویم؟!
وَ اللّهِ لا اَطُورُ بِه ما سَمَرَ سَمیرٌ، وَ ما اَمَّ نَجْمٌ فِى السَّماءِ نَجْماً.
به خدا سوگند تا شب و روز مى آید و مى رود، و ستاره به دنبال ستاره حرکت مى کند دست به چنین کارى نمى زنم.
لَوْ کانَ الْمالُ لى لَسَوَّیْتُ بَیْنَهُمْ فَکَیْفَ وَ اِنَّمَا الْمالُ مالُ اللّهِ!
اگر مال از خود من بود همه را در پرداخت کردن برابر مى داشتم تا چه رسد به اینکه مال، مال خداست!
اَلا وَ اِنَّ اِعْطاءَ الْمالِ فى غَیْرِ حَقِّهِ تَبْذیرٌ وَ اِسْرافٌ، وَ هُوَ یَرْفَعُ
بدانید که پرداخت مال در غیر موردش تبذیر و اسراف است، و این کار شخص را در دنیا
صاحِبَهُ فِى الدُّنْیا وَ یَضَعُهُ فِى الاْخِرَهِ، وَ یُکْرِمُهُ فِى النّاسِ وَ یُهینُهُ
سربلندى مى دهد ولى در آخرت موجب سرشکستگى است، او را در دیده مردم باارزش اما نزد
عِنْدَ اللّهِ. وَ لَمْ یَضَعِ امْرُؤٌ مالَهُ فى غَیْرِ حَقِّهِ وَ لا عِنْدَ غَیْرِ اَهْلِهِ اِلاّ
خداوند خوار مى کند. کسى مالش را در برنامه غیر حق و نزد غیر مستحق صرف نکرد مگر اینکه خداوند
حَرَمَهُ اللّهُ شُکْرَهُمْ، وَ کانَ لِغَیْرِهِ وُدُّهُمْ، فَاِنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ یَوْماً
او را از سپاسگزارى همان مردم محروم کرد، و محبّتشان متوجه غیر او گشت، و اگر روزى قدمش بلغزد
فَاحْتاجَ اِلى مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَدین، وَ اَلاَْمُ خَلیل.
و به یارى آنان نیازمند شود همان مردم بدترین دوست و پست ترین رفیق خواهند بود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *