خطبه ۱۳۱ – خطبه در فلسفه قبول حکومت و توصیف امام حق

وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
در فلسفه قبول حکومت و توصیف امام حق
اَیَّتُهَا النُّفُوسُ الْمُخْتَلِفَهُ، وَالْقُلُوبُ الْمُتَشَتِّتَهُ. الشّاهِدَهُ اَبْدانُهُمْ،
اى نفوس گوناگون، و دلهاى پراکنده، اى کسانى که بدنهاتان حاضر،
وَالْغائِبَهُ عَنْهُمْ عُقُولُهُمْ، اَظْاَرُکُمْ عَلَى الْحَقِّ وَ اَنْتُمْ تَنْفِرُونَ عَنْهُ نُفُورَ
و عقولتان از شما پنهان است، شما را به سوى حق مى کشم و شما همچون رمیدن بزغاله
الْمِعْزى مِنْ وَعْوَعَهِ الاَْسَدِ، هَیْهاتَ اَنْ اَطْلَعَ بِکُمْ سَرارَ الْعَدْلِ،
از غرّش شیر رم مى کنید! بعید است بتوانم به وسیله شما تاریکى را از چهره عدالت برطرف کنم،
اَوْ اُقیمَ اعْوِجاجَ الْحَقِّ.
یا کژى را که به حق رسیده راست نمایم.
اللّهُمَّ اِنَّکَ تَعْلَمُ اَنَّهُ لَمْ یَکُنِ الَّذى کانَ مِنّا مُنافَسَهً فى سُلْطان،
خدایا تو مى دانى که آنچه انجام دادیم نه براى رغبت به قدرت بود،
وَ لاَ الْتِماسَ شَىْء مِنْ فُضُول الْحُطامِ، وَلکِنْ لِنَرُدَّ الْمَعالِمَ مِنْ
و نه براى زیاده خواهى از مال بى ارزش دنیا، بلکه براى آن بود که نشانه هاى دینت را به جایش
دینِکَ، وَ نُظْهِرَ الاِْصْلاحَ فى بِلادِکَ، فَیَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ
بازگردانیم، و برنامه اصلاح را در شهرهایت آشکار کنیم، تا بندگان ستم کشیده ات
عِبادِکَ، وَ تُقامَ الْمُعَطَّلَهُ مِنْ حُدُودِکَ.
ایمنى یابند، و حدود معطّل شده ات اقامه گردد.
اللّهُمَّ اِنّى اَوَّلُ مَنْ اَنابَ، وَ سَمِعَ وَ اَجابَ، لَمْ یَسْبِقْنى اِلاّ
بار خدایا، من اولین کسى هستم که به تو دل داده، و امرت را شنیده و پاسخ گفته ام، احدى در نماز
رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِالصَّلاهِ.
جز پیامبر صلّى اللّه علیه وآله بر من پیشى نگرفت.
وَ قَدْ عَلِمْتُمْ اَنَّهُ لایَنْبَغى اَنْ یَکُونَ الْوالِىَ عَلَى الْفُرُوجِ وَالدِّماءِ
شما مى دانید که حاکم بر نوامیس و جان و اموال و احکام
والْمَغانِمِ وَالاَْحْکامِ وَ اِمامَهِ الْمُسْلِمینَ الْبَخیلُ فَتَکُونَ فى اَمْوالِهِمْ
نباید بخیل باشد تا در گردآورى مال مسلمانان به نفع خود
نَهْمَتُهُ، وَ لاَ الْجاهِلُ فَیُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ، وَ لاَ الْجافى فَیَقْطَعَهُمْ
حریص باشد، و نباید جاهل باشد تا با جهلش مردم را گمراه کند، و نباید ستمکار باشد تا آنان را به ستم خود از
بِجَفائِهِ، وَ لاَ الْخائِفُ لِلدِّوَلِ فَیَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْم،
حقوقشان محروم نماید، و نباید در وحشت از دست به دست شدن دولتها باشد تا قومى را بر قوم دیگر ترجیح دهد،
وَ لاَ الْمُرْتَشى فِى الْحُکْمِ فَیَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ یَقِفَ بِها دُونَ
و نباید رشوه خوار در حکم و داورى باشد تا حقوق مردم را از بین ببرد و در رساندن حق به صاحبش
الْمَقاطِعِ، وَ لاَ الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّهِ فَیُهْلِکَ الاُْمَّهَ.
توقف نماید، و نباید تعطیل کننده سنّت پیامبر باشد تا به این سبب امّت را دچار هلاکت کند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *