وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
وَ قَدْ شاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ فى الْخُرُوجِ اِلى غَزْوِ الرُّومِ بِنَفْسِهِ
وقتى عمر بن خطّاب براى رفتن به جنگ با رومیان با حضرت مشورت کرد
وَ قَدْ تَوَکَّلَ اللّهُ لاَِهْلِ هذَا الدِّینِ بِاِعْزازِ الْحَوْزَهِ، وَ سَتْرِ الْعَوْرَهِ.
خداوند براى اهل دین، عزت و سربلندى حوزه مسلمانى و حفظ آبرو را عهده دار شده.
وَ الَّذى نَصَرَهُمْ وَ هُمْ قَلیلٌ لایَنْتَصِرُونَ، وَ مَنَعَهُمْ
خداوندى که مسلمانان را یارى کرد وقتى که اندک بودند و یارى خود نمى توانستند کرد، و از آنان دفاع کرد
وَ هُمْ قَلیلٌ لایَمْتَنِعُونَ; حَىٌّ لایَمُوتُ.
آن وقت که اندک بودند و از خود دفاع نمى توانستند نمود، خدایى که زنده است و هرگز نمى میرد.
اِنَّکَ مَتى تَسِرْ اِلى هذَا الْعَدُوِّ بِنَفْسِکَ فَتَلْقَهُمْ بِشَخْصِکَ فَتُنْکَبْ،
اگر خود به جنگ این دشمن روى و با آنان روبرو شوى و بلایى متوجه تو شود،
لاتَکُنْ لِلْمُسْلِمینَ کانِفَهٌ دُونَ اَقْصى بِلادِهِمْ، لَیْسَ بَعْدَکَ مَرْجِعٌ
براى مسلمانان در شهرهاى دوردست تکیه گاهى نمى ماند، و بعد از تو پناهى نیست که
یَرْجِعُونَ اِلَیْهِ. فَابْعَثْ اِلَیْهِمْ رَجُلاً مِحْرَباً، وَاحْفِزْ مَعَهُ اَهْلَ الْبَلاءِ
به آن پناه برند. بنابراین مردى شجاع و کارآزموده به سوى دشمن فرست، و کسانى را همراه او کن که جنگاور
وَالنَّصیحَهِ، فَاِنْ اَظْهَرَاللّهُ فَذاکَ ما تُحِبُّ، وَ اِنْ تَکُنِ الاُْخْرى کُنْتَ
و خیرخواه باشند، اگر خداوند پیروزیت داد همان است که دوست دارى، و اگر مسأله اى دیگر
رِدْءًا لِلنّاسِ، وَ مَثابَهً لِلْمُسْلِمینَ.
پیش آمد باز پناه مردم و مأمن مسلمین خواهى بود.