وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
همچنین درباره نهى از غیبت
اَیُّهَا النّاسُ، مَنْ عَرَفَ مِنْ اَخیهِ وَثیقَهَ دین وَ سَدادَ طَریق
اى مردم، آن کس که از برادرش استوارى در دین و درستى راه را مى داند
فَلایَسْمَعَنَّ فیهِ اَقاویلَ الرِّجالِ. اَما اِنَّهُ قَدْ یَرْمِى الرّامى، وَ تُخْطِىءُ
نباید گفتار بیهوده مردم را در حق او بشنود. بدانید که تیرانداز گاهى تیر مى اندازد و تیرش به خطا
السِّهامُ، وَ یُحیکُ الْکَلامُ، وَ باطِلُ ذلِکَ یَبُورُ، وَ اللّهُ سَمیعٌ وَ شَهیدٌ.
مى رود، سخن هم (هرچه باشد) اثر مى گذارد ولى نادرست آن از بین مى رود، و خداوند شنوا و شاهد است.
اَما اِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ اِلاّ اَرْبَعُ اَصابِعَ. – فَسُئِلَ عَلَیْهِ السَّلامُ
آگاه باشید که بین حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست. ] توضیح این سخن
عَنْ مَعْنى قَوْلِهِ هذا، فَجَمَعَ اَصابِعَهُ وَ وَضَعَها بَیْنَ اُذُنِهِ وَ عَیْنِهِ ثُمَّ قالَ: –
را از امام خواستند، حضرت انگشتان دست را به هم چسباند و بین گوشوچشم قرار داد، سپس فرمود: [
الْباطِلُ اَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ، وَ الْحَقُّ اَنْ تَقُولَ رَاَیْتُ.
باطل آن است که بگویى شنیدم، و حق آن است که بگویى دیدم.