وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فى مَعْنَى الْحَکَمَیْنِ
در بـاره حکمیـن
فَاَجْمَعَ رَأْىُ مَلَئِکُمْ عَلى اَنِ اخْتارُوا رَجُلَیْنِ، فَاَخَذْنا عَلَیْهِما
رأى بزرگان شما بر این شد که دو مرد را اختیار کردند، از آنان پیمان گرفتیم
اَنْ یُجَعْجِعا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لایُجاوِزاهُ، وَ تَکُونَ اَلْسِنَتُهُما مَعَهُ
که بر اساس قرآن حکم کرده از آن تجاوز نکنند، زبانشان با قرآن باشد
وَ قُلُوبُهُما تَبَعَهُ، فَتاهَا عَنْهُ، وَ تَرَکَا الْحَقَّ وَ هُما یُبْصِرانِهِ،
و دلشان از آن پیروى نماید، ولى از قرآن روى گرداندند، و حق را درحالى که مى دیدند ترک کردند;
وَ کانَ الْجَوْرُ هَواهُما، وَ الاِْعْوِجاجُ دَأْبَهُما. وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْناؤُنا
خواسته آنان ستمکارى، و عادتشان کژى بود. تعهّد ما با آنان
عَلَیْهِما ـ فِى الْحُکْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ ـ سُوءَ رَأْیِهِما وَ جَوْرَ
در حکم کردن به عدالت و عمل به حق پیش از رأى زشت و حکم جائرانه
حُکْمِهِما. وَ الثِّقَهُ فى اَیْدینا لاَِنْفُسِنا حینَ خَالَفا سَبیلَ الْحَقِّ، وَ اَتَیا
آنان بود. حجت به سود ما و در اختیار ماست از آن هنگام که با راه حق مخالفت کردند، و حکمى
بِما لایُعْرَفُ مِنْ مَعْکُوسِ الْحُکْمِ.
غیـر حـکـم خـدا صـادر نمـودنـد .