وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
– وَ قَدْ اَرْسَلَ رَجُلاً مِنْ اَصْحابِهِ یَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ اَحْوالِ قَوْم مِنْ جُنْدِ الْکُوفَهِ قَدْ هَمُّوا
امام یکى از یاران خود را فرستاد تا از گروهى از سپاه کوفه که قصد داشتند
بِاللَّحاقِ بِالْخَوارِجِ و کانُوا عَلى خَوْف مِنْهُ عَلَیْهِ السَّلامُ، فَلَمّا عادَ اِلَیْهِ الرَّجُلُ قالَ لَهُ:
از ترس حضرت به خوارج ملحق شوند خبر بیاورد، چون برگشت، حضرت پرسید:
«اَاَمِنُوا فَقَطَنُوا، اَمْ جَبُنُوا فَظَعَنُوا؟». فَقالَ الرَّجُلُ: «بَلْ ظَعَنُوا یا اَمْیرَ الْمُؤْمِنینَ.»
آیا ایمن شدند و ایستادند، یا ترسیدند و کوچ کردند؟ عرضه داشت: بلکه کوچ کردند اى امیرمؤمنان.
فَقالَ عَلَیْهِ السَّلامُ:-
حضــرت فــرمــود :
بُعْداً لَهُمْ کَما بَعِدَتْ ثَمُودُ. اَما لَوْ اُشْرِعَتِ الاَْسِنَّهُ اِلَیْهِمْ،
ایشان را هلاکت باد چنانکه قوم ثمود هلاک شدند. آگاه باشید، هنگامى که نیزه ها به جانب آنان نشانه رود،
وَ صُبَّتِ السُّیُوفُ عَلى هاماتِهِمْ لَقدْ نَدِمُوا عَلى ما کانَ مِنْهُمْ.
و شمشیرها بر سرشان فرود آید از کارى که کردند پشیمان شوند.
اِنَّ الشَّیْطانَ الْیَوْمَ قَدِ اسْتَفَلَّهُمْ، وَ هُوَ غَداً مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمْ وَ مُتَخَلٍّ
شیطان امروز شکست و فرار ایشان را خواست، و فردا از آنان بیزارى جوید و رهایشان
عَنْهُمْ. فَحَسْبُهُمْ بِخُرُوجِهِمْ مِنَ الْهُدى، وَ ارْتِکاسِهِمْ فِى الضَّلالِ
سازد. بیرون رفتن از مدار هدایت، و افتادن در گمراهى
وَالْعَمى، وَ صَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ، وَ جِماحِهِمْ فِى التّیهِ.
کوردلى، و از راه حق بازماندن، و طغیان و چموشى در مسیر گمراهى آنان را بس است.