خطبه ۱۸۷ – خطبه درباره بعثت پیامبر و گریز از دنیا

وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
درباره بعثت پیامبر و گریز از دنیا
بَعَثَهُ حینَ لا عَلَمٌ قائِمٌ، وَ لا مَنارٌ ساطِعٌ، وَ لا مَنْهَجٌ واضِحٌ.
پیامبر را فرستاد زمانى که نشانه اى از دین برپا نبود، و علامت روشنى وجود نداشت، و راهى آشکار نبود.
اُوصیکُمْ عِبادَ اللّهِ بِتَقْوَى اللّهِ، وَاُحَذِّرُکُمُ الدُّنْیا، فَاِنَّها دارُ
بندگان خدا، شما را به تقواى الهى سفارش مى کنم، و از دنیا مى ترسانم، که سراى
شُخُوص، وَ مَحَلَّهُ تَنْغیص. ساکِنُها ظاعِنٌ، وَ قاطِنُها بائِنٌ. تَمیدُ
کوچ و محلّ سختى و رنج است. ساکنش مسافر، و مقیمش جداشونده از آن است. اهلش را
بِاَهْلِها مَیَدانَ السَّفینَهِ تَقْصِفُهَا الْعَواصِفُ فى لُجَجِ الْبِحارِ، فَمِنْهُمُ
به حرکت مى آورد چنانکه طوفان سخت کشتى را در میان امواج دریاها به حرکت مى اندازد، گروهى
الْغَرِقُ الْوَبِقُ، وَ مِنْهُمُ النّاجى عَلى بُطُونِ الاَْمْواجِ تَحْفِزُهُ الرِّیاحُ
غرق شده هلاک مى شوند، وگروهى دردل امواج در مرز نجاتند، دامن بادها آنان را به این سو و آن سو
بِاَذْیالِها، وَ تَحْمِلُهُ عَلى اَهْوالِها. فَما غَرِقَ مِنْها فَلَیْسَ بِمُسْتَدْرَک،
مى برند، و بر مرکب ترس و هول مى رانند. آن که غرق شد بازیافتنش ناممکن،
وَ ما نَجا مِنْها فَاِلى مَهْلَک.
و آن که نجـات یافت مسافر مـرگ است .
عِبادَاللّهِ، الاْنَ فَاعْمَلُوا وَالاَْلْسُنُ مُطْلَقَهٌ، وَ الاَْبْدانُ صَحیحَهٌ،
بندگان خدا، اکنون عمل کنید که زبانها باز، و بدنها سالم،
وَالاَْعْضاءُ لَدْنَهٌ، وَالْمُنْقَلَبُ فَسیحٌ، وَالْمَجالُ عَریضٌ،
و اندامها فرمانبردار، و عرصه گاه کوشش و آمد و شد وسیع، و جولانگاه عمل پهناور است،
قَبْلَ اِرْهاقِ الْفَوْتِ، وَ حُلُولِ الْمَوْتِ. فَحَقِّقُوا عَلَیْکُمْ نُزُولَهُ،
پیش از آنکه فوت شتابان در رسد، و موت بر شما وارد شود. آمدن مرگ را حتم بدانید،
وَ لاتَنْتَظِرُوا قُدُومَهُ.
و (بى کار) به انتظار آن ننشینید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *