وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فـى وَصْـفِ بَیْعَتِـهِ بِالْخِـلافَـهِ. وَ قَـدْ تَقَـدَّمَ مِثْلُـهُ بِاَلْفـاظ مُخْتَلِفَـه
درتوصیف بیعت مردم باآن جناب بر خلافت. و که فبلاً سخنى شبیه این با الفاظى دیگر گذشت (کلام ۵۳)
وَ بَسَطْتُمْ یَدى فَکَفَفْتُها، وَ مَدَدْتُمُوها فَقَبَضْتُها، ثُمَّ تَداکَکْتُمْ
دستم را باز کردید و من بستم، آن را کشیدید ولى من جمع کردم، آن گاه همچون شتران
عَلَىَّ تَداکَّ الاِْبِلِ الْهیمِ عَلى حِیاضِها یَوْمَ وُرُودِها، حَتَّى انْقَطَعَتِ
تشنه به وقتى که به آبشخورهایشان وارد مى شوند بر من هجوم آوردید، تا جایى که بند کفش
النَّعْلُ، وَسَقَطَ الرِّداءُ، وَ وُطِىءَ الضَّعیفُ، وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النّاسِ
پاره شد، و عبا از دوش افتاد، و ضعیف زیر پا ماند، و مردم به خاطر بیعتشان با من
بِبَیْعَتِهِمْ اِیّاىَ اَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغیرُ، وَ هَدَجَ اِلَیْهَا الْکَبیرُ،
آنچنان خوشحال شدند که کودکان هم از این معنى بهوجد آمدند، و پیران ناتوان با گامهاى لرزان،
وَ تَحامَـلَ نَحْوَها الْعَلیـلُ، وَ حَسَرَتْ اِلَیْهَا الْکَعـابُ.
و بیماران با مشقّت فراوان، و دختران نورسیده بى نقاب براى تماشاى این منظره روى آوردند.