وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
اقْتَصَّ فیهِ ذِکْرَ ما کانَ مِنْهُ بَعْدَ هِجْرَهِ النَّبِىِّ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ لَحاقِهِ بِهِ
در این سخن وضع خود را پس از هجرت پیامبر صلّى اللّه علیه وآله و ملحق شدن به آن حضرت بیان مى کند
فَجَعَلْتُ اَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَاَطَاُ ذِکْرَهُ
خود را در مسیرى قرار دادم که رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله رفته بود، همه جا گام به یاد او مى نهادم
حَتَّى انْتَهَیْتُ اِلَى الْعَرَجِ. – فى کَلام طَویل.-
تا به منطقه عَرَج رسیدم. ] این سخن از یک کلام طولانى گرفته شده. [
– قَوْلُهُ عَلَیْهِ السَّلامُ: «فَاَطَاُ ذِکْرَهُ» مِنَ الْکَلامِ الَّذى رُمِىَ بِهِ اِلى غایَتَىِ الاْیجازِ
کلام آن حضرت: «فَأطَاُ ذِکرَه» سخنى است در نهایت اختصار و
وَالْفَصاحَهِ. اَرادَ اَنّى کُنْتُ اُعْطى خَبَرَهُ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ مِنْ بَدْءِ خُرُوجى اِلى اَنِ
فصاحت. منظور حضرت این است که من از ابتداى بیرون شدنم از مکه تا رسیدن به منطقه عرج از آن حضرت
انْتَهَیْتُ اِلى هذَا الْمَوْضِع ِ. فَکَنى عَنْ ذلِکَ بِهذِهِ الْکِنایَهِ الْعَجیبَهِ.-
صلّى اللّه علیه وآله خبر مى گرفتم. و از آن معنى با این کنایه شگفت یاد کرده است.[