رسول خدا(ص) مى فرماید:
باکره مانند میوه هاى روى درختانند اگر بموقع چیده نشوند, اشعه آفتاب آنها را فاسد مى کند و وزش باد آنها را پراکنده مى سازد; همچنین دختران وقتى به حد بلوغ رسیدند و مانند زنان, در خویشتن تمایل جنسى احساس کردند, دارویى جز ازدواج ندارند و اگر همسر نگیرند, از فساد ایمن نیستند, چرا که بشرند و بشر از خطا و لغزش مصون نیست.))
در این حدیث, حضرت(ص) تشبیه بسیار لطیف و دقیقى فرموده است. همانطور که میوه نه در زمانى که کال و نارس است, باید چیده شود و نه زمانى که بپوسد و فاسد شود, دخترى که نتواند شوهر را درک کند و از وظایف همسردارى عاجز باشد و نتواند قبول مسوولیت کند, میوه کال و نارسى است که هنوز باید روى درخت (خانه پدر) بماند تا گذشت زمان او را رسیده و شیرین کند و باز اگر دخترى نشاط و طراوت جوانى را از دست بدهد و ازدواج نکند, در حقیقت همان میوه روى درخت مانده اى است که هر چه بیشتر بماند بر افسردگى و پژمردگیش افزوده مى شود.