مسئله:اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکى از هفت عیب را دارد مىتواند عقد را به هم بزند :
اول: دیوانگى.
دوم: مرض خوره.
سوم: مرض برص.
چهارم: کورى.
پنجم: شل بودن به طورى که معلوم باشد.
ششم: آنکه افضا شده، یعنى راه بول و حیض و یا راه حیض و غائط او یکى شده باشد، ولى اگر راه حیض و غائط او یکى شده باشد،
به هم زدن عقد اشکال دارد و باید احتیاط شود.
هفتم: آنکه گوشتیا استخوانى یا غده اى در فرج او باشد که مانع از نزدیکى شود.
مسئله: اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه است یا آلت مردى ندارد یا عنین است و نمىتواند وطى و نزدیکى نماید یا
تخمهاى او را کشیده اند مىتواند عقد را به هم بزند. و تفصیل این مساله و مساله سابق در کتاب تحریر الوسیله ضبط شده است.
مسئله: اگر مرد یا زن، به واسطه یکى از عیبهایى که در دو مساله پیش گفته شد عقد را به هم بزند،
باید بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسئله:اگر به واسطه آن که مرد عنین است و نمىتواند وطى و نزدیکى کند، زن عقد را به هم بزند شوهر باید نصف مهر را بدهد.
ولى اگر به واسطه یکى از عیبهاى دیگرى که گفته شد، مرد یا زن عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد با زن نزدیکى نکرده باشد چیزى
بر او نیست و اگر نزدیکى کرده، باید تمام مهر را بدهد.