و در رکعت چهارم بعد از سوره «حمد» یک بار سوره
خوانده میشود.
و هر رکعت پس از تمام شدن سوره» حمد «و سوره هاى یاد شده پانزده بار گفته میشود:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ
شیخ کلینى از ابو سعید مدائنى روایت کرده، که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: آیا نمیخواهى ذکرى را به تو تعلیم دهم که آن را در نماز جعفر بخوانى، گفتم: آرى میخواهم، فرمود: هنگامى که در رکعت چهارم به آخرین سجده نماز رسیدى، و از تسبیحات فارغ شدى بگو:
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَهِ وَ الْکَرَمِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّهِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا
پاک و منزه است آن که دانشش هر چیز را بر شمارد، پاک و منزه است آن سرچشمه فضل و بخشش، پاک و منزه است آن داراى قدرت و کرم.
خدایا از تو خواستارم به حق بندها و گره گاه هاى شکوه عرشت، و به حق نهایت مهرت که در کتابت آوردى، و نام بزرگت و کلمات بى عیب و نقصت که در راستى و عدالت بس کمال یافته اند، بر محمّد و خاندانش درود فرست و با من چنین و چنان کن.
شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس از مفضل بن عمر، روایت کرده اند که گفت: روزى امام صادق علیه السّلام را دیدم که نماز جعفر بجا آوردند و پس از نماز دستها را بلند نمودند، این دعا را خواندند: «یا ربّ یا ربّ» به اندازه اى که یک نفس اجازه دهد، «یا ربّاه یا ربّاه» به قدر یک نفس، «ربّ ربّ» به اندازه یک نفس، «یا اللّه یا اللّه» باز هم به قدر یک نفس، «یا حىّ یا حىّ» همپاى یک نفس، «یا رحیم یا رحیم» باز هم به اندازه یک نفس، «یا رحمن یا رحمن» هفت بار، «یا ارحم الرّاحمین» هفت بار، سپس این دعا را خواندند:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ وَ أُمَجِّدُکَ وَ لا غَایَهَ لِمَدْحِکَ وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غَایَهَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ وَ أَنَّى لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَهِ مَجْدِکَ وَ أَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحا بِفَضْلِکَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ عَوَّاداً عَلَى الْمُذْنِبِینَ بِحِلْمِکَ تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفا بِجُودِکَ جَوَادا بِفَضْلِکَ عَوَّاداً بِکَرَمِکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ.
مؤلف گوید: شیخ طوسى براى برآورده شدن حاجت از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بدار، و چون روز پنجشنبه به آخر رسد به ده مسکین، هر مسکینى یک مدّ [به مقدار تقریبى ۱۰ سیر] طعام صدقه بده.
و در آغاز روز جمعه غسل کن و به محراب برو و نماز جناب جعفر را، بخوان، آنگاه زانوها را برهنه ساز و بر زمین بگذار و بگو:
یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ [عَلَیَ ] الْقَبِیحَ یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَهِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى وَ مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا مُبْتَدِئا بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَثِیراً طَیِّباً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ
مؤلف گوید: درباره روزه این سه روز و بجا آوردن دو رکعت نماز مستحب به هنگام ظهر روز جمعه، براى برآورده شدن حاجت، روایات بسیارى وارد شده.