ناخن جویدن، بیشتر نشانه تهاجم خفته و اضطراب درونی کودک می باشد. این حالت در بچه های بزرگ تر شایع تر است. کودک از این طریق حالت تهاجمی خود را کنترل می کند و بر اضطراب ها چیره می شود و توجهش را از دنیای خارج قطع می کند و به درون خویش برمی گرداند.
چه کودکانی به ناخن جویدن مبتلا می شوند؟
معمولاً کودکان مضطرب به ناخن جویدن مبتلا می شوند که گاهی تا مجروح کردن انگشتان نیز پیش می رود زیرا ناخن جویدن در کودکان منقلب و هراسان، تسکین ایجاد می کند و باعث آرامش شان می شود.
این بچه ها به محض رهاکردن این کار، دچار اضطراب می شوند و دوباره شروع به ناخن جوی می کنند.
عواملی که باعث ناخن جوی در کودک می شود عبارتند از:
– فشار محیط بر کودک؛ کودکی که تحت انضباط شدید قرار گیرد وقتی نمی تواند بر موانع پیروز شود به خود فشار می آورد و این فشار باعث اضطراب می شود و در نتیجه برای رهایی از اضطراب، به ناخن جوی روی می آورد.
– گاهی ناخن جویدن بر اثر تقلید به وجود می آید. کودک ابتدا تقلید می کند و کم کم به صورت عادت در می آید.
– کودکان خجالتی و کم رو، اغلب دچار این عادت ناپسند می شوند.
– گاهی هنگام دندان در آوردن و التهاب لثه ها، این عادت در کودکان ایجاد می شود.
روش های جلوگیری :
– در زمان التهاب لثه ها، وسیله ای در اختیار کودک قرار دهید تا کودک مجبور نشود برای رفع التهاب از انگشتانش استفاده کند.
– در صورتی که عامل محیطی باعث ناخن جوی شده باید تا حد امکان سعی کنید فشار روحی بر کودک وارد نشود و از سختگیری نسبت به کودک بپرهیزید.
– باید نیازهای طبیعیکودک را بشناسید و کاری نکنید که جلو این نیازها گرفته شود؛ نیازهایی مانند بازکردن، خراب کردن وسایل و پریدن. کودک نمی تواند برای مدتی طولانی بدون حرکت و آرام بنشیند. برقراری نظم و انضباط شدید، برای کودک فشار روحی ایجاد می کند.
– در درس خواندن از او توقع بیش از حد نداشته باشید.
– پیش از آنکه از لحاظ بدنی آمادگی یابد، از او انتظار نداشته باشید که دفع ادرار خود را کنترل کند.
– هرگز او را به خاطر ناخن جویدن مورد تمسخر قرار ندهید.
– دائماً به او تذکر ندهید و ایراد نگیرید.
– او را با اشیاء مورد علاقه اش سرگرم کنید.
– سعی کنید وقت بیشتری به او اختصاص بدهید تا تنها نماند.
– او را در فعالیت های مختلف شرکت دهید.