وَ مِنْ خُطْبَه لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است
در توحید الهى
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى بَطَنَ خَفیّاتِ الاُْمُورِ، وَدَلَّتْ عَلَیْهِ اَعْلامُ
سپاس خداوندى را که به همه امور پنهانى داناست، و نشانه هاى آشکار بر وجودش
الظُّهُورِ، وَ امْتَنَعَ عَلى عَیْنِ الْبَصیرِ. فَلاعَیْنُ مَنْ لَمْ یَرَهُ تُنْکِرُهُ،
دلالت دارد، و به دیده بینا درنیاید. چشمى که او را ندیده انکارش نمى کند،
وَ لا قَلْبُ مَنْ اَثْبَتَهُ یُبْصِرُهُ. سَبَقَ فِى الْعُلُوِّ فَلا شَىْءَ اَعْلى
و دل کسى که وجودش را باور کرده به کُنه ذاتش نمى رسد. در برترى از همه چیز پیشى گرفته و چیزى از او برتر
مِنْهُ، وَ قَرُبَ فِى الدُّنُوِّ فَلا شَىْءَ اَقْرَبُ مِنْهُ. فَلاَ اسْتِعْلاؤُهُ باعَدَهُ عَنْ
نیست، به هر چیزى نزدیک است و چیزى نزدیک تر از او نیست. نه برترى مقامش او را از
شَىْء مِنْ خَلْقِهِ، وَ لا قُرْبُهُ ساواهُمْ فِى الْمَکانِ بِهِ. لَمْ یُطْلِعِ
مخلوقات دور نموده، و نه نزدیکى او به موجودات موجب مساوى بودنش با آنها در مکان گشته. عقلها را بر
الْعُقُولَ عَلى تَحْدیدِ صِفَتِهِ، وَلَمْ یَحْجُبْها عَنْ واجِبِ مَعْرِفَتِهِ.
بیان حدود صفتش آگاه نکرده، و آنها را از معرفت لازم درباره وجودش باز نداشته.
فَهُوَ الَّذى تَشْهَدُ لَهُ اَعْلامُ الْوُجُودِ عَلى اِقْرارِ قَلْبِ ذِى الْجُحُودِ.
او خداوندى است که آثار هستى اقرار قلبى منکرش را گواهى مى دهد.
تَعالَى اللّهُ عَمّا یَقُولُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ وَالْجاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً کَبیراً.
خداوند از آنچه تشبیه کنندگانش به موجودات مى گویند و از اوهام منکرانش بسى بالاتر است.