وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
قالَهُ لِمَرْوانَ بْنِ الْحَکَمِ بِالْبَصْرَهِ
که در بصره درباره مروان بن حَکَم فرمود
] قالُوا: اُخِذَ مَرْوانُ بْنُ الْحَکَمِ اَسیراً یَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَالْحُسَیْنَ
گفتند: مروان بن حکم روز جَمل اسیر شد، براى نجاتش از امام حسن و امام حسین در نزد
عَلَیْهِمَا السَّلامُ اِلى أمیرِالْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِ السَّلامُ، فَکَلَّماهُ فیهِ فَخَلّى سَبیلَهُ. فَقالا لَهُ:
امیرالمؤمنین علیه السّلام شفاعت خواهى کرد، حسنین شفاعت کردند و امیرالمؤمنین او را آزاد فرمود.
یُبایِعُکَ یا اَمیـرَ الْمُؤْمِنیـنَ ؟ فَقـالَ عَلَیْهِ السَّـلامُ :[
حسنین براى بیعت مروان از حضرت اجازه خواستند، امام فرمود:
أوَلَمْ یُبایِعْنى بَعْدَ قَتْلِ عُثْمانَ؟ لا حاجَهَ لى فى بَیْعَتِهِ، اِنَّها کَفٌّ
مگر بعد از قتل عثمان با من بیعت نکرد؟ مرا به بیعت او نیاز نیست، دستش دست یهودى خائن
یَهُودِیَّهٌ، لَوْ بایَعَنى بِکَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ. اَما اِنَّ لَهُ اِمْرَهً کَلَعْقَهِ
است، اگر با دستش با من بیعت کند با نشیمنگاهش مى شکند. براى او حکومتى در پیش است که مقدار زمانش به
الْکَلْبِ اَنْفَهُ. وَ هُوَ اَبُوالاَْکْبُشِ الاَْرْبَعَهِ، وَ سَتَلْقَى الاُْمَّهُ مِنْهُ
اندازه اى است که سگ بینى خود را بلیسد. او پدر چهار حاکم است، و جامعه اسلامى از او
وَ مِنْ وُلْدِهِ یَوْماً اَحْمَرَ.
و فرزندانش روز خونبارى خواهد دید.