وَ مِنْ کَلام لَهُ عَلَیْهِ السّلامُ
از سخنان آن حضرت است
در ستم بنى امیّه
وَ اللّهِ لایَزالُونَ حَتّى لایَدَعُوا لِلّهِ مُحَرَّماً اِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ،
به خدا قسم بنى امیه همواره ستم مى نمایند تا از حرامهاى خدا حرامى را باقى نگذارند مگر حلال کنند،
وَلا عَقْداً اِلاّ حَلُّوهُ. وَ حَتّى لایَبْقى بَیْتُ مَدَر وَلا وَبَر اِلاّ دَخَلَهُ
و پیمانى را رها ننمایند مگر بشکنند، و خانه اى از گل و خیمه اى از پشم نماند مگر اینکه ستمشان
ظُلْمُهُمْ، وَ نَزَلَ بِهِ عَیْثُهُمْ، وَ نَبا بِهِ سُوءُ رَعْیِهِمْ. وَحَتّى یَقُومَ الْباکِیانِ
وارد آن شود، و فسادشان آن خانه را فرا گیرد، و بدى رفتارشان اهل آن را پراکنده کند. تا آنجا که دو
یَبْکِیانِ: باک یَبْکى لِدینِهِ، وَ باک یَبْکى لِدُنْیاهُ. وَ حَتّى تَکُونَ نُصْرَهُ
دسته بگریند: مردمى بر دینشان، و مردمى بر دنیایشان. کار به جایى رسد که دادخواهى
اَحَدِکُمْ مِنْ اَحَدِهِمْ کَنُصْرَهِ الْعَبْدِ مِنْ سَیِّدِهِ، اِذا شَهِدَ اَطاعَهُ،
یکى از شما از یکى از آنها همچون دادخواهى برده از ارباب شود، که در حضور ارباب اطاعتش نماید،
وَ اِذا غابَ اغْتابَهُ. وَ حَتّى یَکُونَ اَعْظَمَکُمْ فیها عَناءً اَحْسَنُکُمْ
و در غیاب او بدگویى کند. و تا جایى که بزرگترین شما در آن حکومت در تحمل سختى و رنج کسى است که
بِاللّهِ ظَنّاً. فَاِنْ اَتاکُمُ اللّهُ بِعافِیَه فَاقْبَلُوا، وَ اِنِ ابْتُلیتُمْ
بیشترین حسن ظن را به خدا دارد. پس اگر خداوند عافیت عنایت کرد به دیده منّت دارید، و اگر دچار حادثه شدید
فَاصْبِرُوا، فَاِنَّ الْعاقِبَهَ لِلْمُتَّقینَ.
صبر پیشه کنید، که عاقبت از آنِ پرهیزکاران است.