علاقه به ادبیات همیشه معلمین زبان را بر این می دارد که طرح ها و فعالیت های خاصی را در کلاس در نظر بگیرند. در فرهنگ لغت آکسفورد شعر بعنوان هنر شاعر، شرحی از افکار و احساسات او به شکلی موزون تعریف شده است. شاگردان شعر به انگلیسی را دوست دارند و بوسیله آن حساسیت و پویایی آنها نسبت به فرهنگ های دیگر بیشتر می شود. آنها طبیعت زبان را دوست داشته و تفاوت بین انگیسی و دیگر زبان ها را درک می کنند. شعر تنها از آن شاعر نیست، بلکه به خواننده نیز تعلق دارد. معلمین بایستی توجه شاگردان را به ابزار شعری، حالت و فضای درون شعر جلب نمایند و سپس از طریق شعر به تمرین زبان بپردازند. دروس شعر باعث برانگیختن انگیزه در افراد می گردند.
با نوشتن شعر در کلاس های درس زبان شاگردان می توانند:
▪ شعر را بخوانند، تجزیه و تحلیل نمایند و به آن پاسخ دهند
▪ از طریق شعر مهارتهای خواندن و نوشتن خود را در زبان مادری و زبان دوم تقویت نمایند
▪ عناصر اساسی شعر را مثل: ریتم، تخیلات و انتخاب کلمات را یاد بگیرند
▪ ایده اصلی و معنی شعر را درک نمایند
▪ با کلمات بیشتری آشنا شوند
▪ بکار گیری علائم نشانه گذاری را یاد بگیرند
▪ دستور زبان مکالمه را بیاموزند
▪ یاد بگیرند که چقدر شعر می تواند زندگی شخصی ، اجتماعی و فرهنگی را به یکدیگر مرتبط سازد
▪ خود و دیگران را بهتر بشناسند
▪ احساسات و خواسته های خود را بهتر بیان کنند
▪ میتوانند سرگرم شوند
برای اینکه شاگردان بتوانند به زبان انگلیسی شعر بنویسند بایستی با اصطلاحات و واژگان شعری آشنا شوند و آنها را در شعر قرار دهند. اما تاکید اصلی بر ریتم شعر است. از طریق ریتم شاگردان با کلمات، صداها و الگو های آهنگ کلمات آشنا می شوند. بچه های کوجکتر و کم سن و سال تر به وسیله ریتم شعر های مهد کودک با آهنگ زبان آشنا می شوند. همیشه شعر را بایستی با صدای بلند خواند. می توان از شاگردان خواست که شعری را نوشته و به دوستانشان در کلاس تقدیم کنند. یا احوالپرسی خو د را با استفاده از جملات آهنگ دار بیان کنند. ترجمه یک شعر به زبان مادری می تواند تاثیر خوبی بر شاگردان داشته باشد. نوشتن شعر، شاگردان را به کشف و یادگیری زبان وا می دارد و برای آنها فرصتی را فراهم می آورد تا بتوانند آن را با احساسات خود بازگو کنند. شعر می تواند باعث همیاری و ارتباط میان دانش آموزان کلاس شود.
خواندن شعر به شکل گروه های دو یا چند نفره می تواند ایده های جدیدی را خلق کند. از تعامل با یکدیگر شاگردان مطالب تازه ای می آموزند و بدین ترتیب به همسالان خود کمک می کنند تا نقایص شعر خود را برطرف کنند. شعر می تواند جز لاینفک کلاس زبان دوم باشد. گفتن شعر می تواند به صورت تصویری انجام بگیرد یعنی ساختار شعر و کلمات آن طوری کنار هم قرار می گیرند که با شکل مورد نظر تطابق پیدا کند و به عنوان مثال به شکل دود، ابر یا ماهی در بیاید. این تصویر می تواند جمله یا مجموعه ای از کلمات باشد، بدون آنکه از قاعده یاگرامر خاصی پیروی کند. به همین دلیل دانش آموزان در شرح احساسات خود به زبان دیگر موفق خواهند بود واین خود منجر به با لا رفتن اعتماد به نفس شان می شود. آنها می توانند زبان را در محیطی به دور از اضطراب و نگرانی فرا گیرند.