“راستى خدا هنگامى که مؤمنان زیر آن درخت با تو بیعت میکردند از آنان خشنود شد
و آنچه در دلهایشان بود بازشناخت
و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزى نزدیکى به آنها پاداش داد آیه (۱۸) سوره ”
در کتاب ” چگونه مذاهب بزرگ بوجود امدند؟” از قول بودا نقل شده “اگر همه دعاهای کتاب مقدس را بخوانیم آب سر پایینی میرود و اتش به بالا میرود و خاموش نمی شو د و سنگ را به سمت زمین بیاندازیم سقوط می کند.”
…این حرفی است منطقی چون پرودگار خالق همه جهان را بر اساس اسبا ب و علل آفریده و او این قانون زیبا را که خود در طبیعت بودیعت گذارده بر هم نمی زند.
وقتی می گوید خورشید ماه “بحسبان ” هستند یعنی بر اساس حساب و محاسبه حرکت می کنند و به همین علت به یکدیگر بر نمی خوزند.
اما این که در زمان بلا و مصیبت دعا بخوانیم چه فایده ای دارد، نخست باید توضیح داد که همان خداوند که به اسباب و علت اهمیت داده همان خداوند می گوید باید از اسباب و علل مادی برای جلوگیری از خطر ، فاجعه و بلا استفاده کرد. همه قرآن را بخوانید هر گز نمی گوید دست روی دست بگذارید و وقت حادثه فقط دعا کنید. بلکه همواره سعی دارد انسان را به اهمیت کوشش و قوی شدن و مستعد بودن و مجهز بودن با استفاده از قدرتهای مادی و انسانی تشویق و ترغیب نماید.
منتهی در هنگام فاجعه ها و بلاها و گرفتاریها انسان ها دو گونه هستند یا به خداوند ایمان دارند و با یاد و ذکر او به آرامش می رسند و صبر و تحمل می کنند و یا به خداوند ایمان ندارند و در زمان فاجعه ها و بلاها به الکل، مواد مخدر و حتی خودکشی پناه می برند و این فایده دعا در زمان بلاست.
چون ارامش روحی فقط در انسانی بوجود می آید که از یک دیسپلین معنوی برخوردار باشد و این معنویت فقط در پرتو اعتقاد به خدا وند و آنهم اعتقاد حقیقی و توکل بر او حاصل می گردد.
همه آنان که خودکشی می کنند یا اصلا مذهبی نیستند یا حقیقتا مدهبی نیستند .
یکی از بز رگترین روانپزشگان غربی به دیل کارنگی (نویسنده کتاب معروف”چگونه نگرانی رصد زبانا از خود دور کنیم؟” که این کتاب به بیش از صد زبان ترجمه شده بود )در مورد بیمارانش که از افسردگی رنج می بردند گفته بود: ” هر کدامشان اعتقاد مذهبی داشتند خودکشی نکردند و بعدا از افسردگی هم نجات یافتند.”