مستزاد شعری است که در آخر مصراع های یک رباعی یا غزل یا قطعه، جمله ی کوتاهی از نثر آهنگین و مسجع اضافه می کنند که از لحاظ معنی به آن مصراع مربوط است ولی با وزن اصلی شعر هماهنگ نیست.
در واقع کلمه ی مستزاد به معنی “زیاد شده” هم همین معنی را می دهد و علت نام گذاری این نوع شعر هم قطعه اضافه شده در پایان هر مصراع است.
نمونه ی چند مستزاد
گیرم که ز مال و زر کسی قارون شد ———- مرگ است زپی!
یا آن که به علم و دانش افلاطون شد ———- کو حاصل وی؟
اندوخته ام ز کف همه بیرون شد ———- کو ناله ی نی؟
ز اندیشه کونین دلم پرخون شد ———- کو ساغر می؟
(مشتاق اصفهانی)
گر حاجت خود بری به درگاه خدا ———- با صدق و صفا
حاجات ترا کند خداوند روا ———- بی چون و چرا
ز نهار مبر حاجت خود در بر خلق ———- با جامه ی دلق
کز خلق نیاید کرم وجود و عطا ———- بی شرک و ریا
(سنا)