بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى اش همیشگى استلَکَ الْحَمْدُ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعُلَى تَبَارَکْتَ تُعْطِی مَنْ تَشَاءُ وَ تَمْنَعُستایش توراست اى صاحب جود و بزرگوارى و برترى فرخنده اى تو عطا کنى به هرکه خواهى و منع کنى ز هرکه خواهىإِلَهِی وَ خَلاقِی وَ حِرْزِی وَ مَوْئِلِی إِلَیْکَ لَدَى الْإِعْسَارِ وَ الْیُسْرِ أَفْزَعُخدایم و آفریدگارم، و نگهدارم و پناهم به جانب تو در سختى و آسانى پناه میآورمإِلَهِی لَئِنْ جَلَّتْ وَ جَمَّتْ خَطِیئَتِی فَعَفْوُکَ عَنْ ذَنْبِی أَجَلُّ وَ أَوْسَعُخدایا اگر خطایم بزرگ و انبوه است پس گذشت تو از گناه من بزرگتر و گسترده تر استإِلَهِی لَئِنْ أَعْطَیْتُ نَفْسِی سُؤْلَهَا فَهَا أَنَا فِی رَوْضِ النَّدَامَهِ أَرْتَعُخدایا اگر خواهش نفسم را به نفسم واگذاشتم اینک در مرغزار پشیمانى میگردمإِلَهِی تَرَى حَالِی وَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ أَنْتَ مُنَاجَاتِی الْخَفِیَّهَ تَسْمَعُخدایا بدحالى و تهیدستى و نیازم را میبینى و تو مناجات پنهان مرا میشنوىإِلَهِی فَلا تَقْطَعْ رَجَائِی وَ لا تُزِغْ فُؤَادِی فَلِی فِی سَیْبِ جُودِکَ مَطْمَعٌخدایا امیدم را قطع مکن، و منحرف مساز قلبم را که من به باران جودت طمع دارمإِلَهِی لَئِنْ خَیَّبْتَنِی أَوْ طَرَدْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَرْجُو وَ مَنْ ذَا أُشَفِّعُخدایا اگر محرومم کنى یا از پیشگاهت برانى پس به چه کسى امیدوار شوم و چه کسى را شفیع گیرمإِلَهِی أَجِرْنِی مِنْ عَذَابِکَ إِنَّنِی أَسِیرٌ ذَلِیلٌ خَائِفٌ لَکَ أَخْضَعُخدایا از عذابت پناهم ده که من اسیر و خوار و ترسانم و برایت فروتنى میکنمإِلَهِی فَآنِسْنِی بِتَلْقِینِ حُجَّتِی إِذَا کَانَ لِی فِی الْقَبْرِ مَثْوًى وَ مَضْجَعخدایا با آموزش دلیل راه همراهم باش در آن زمان که در قبر منزل و خوابگاهم باشدٌ إِلَهِی لَئِنْ عَذَّبْتَنِی أَلْفَ حِجَّهٍ فَحَبْلُ رَجَائِی مِنْکَ لا یَتَقَطَّعُخدایا اگر هزار سال مرا عذاب نمایى رشته امید من از تو قطع نمیشودإِلَهِی أَذِقْنِی طَعْمَ عَفْوِکَ یَوْمَ لا بَنُونَ وَ لا مَالٌ هُنَالِکَ یَنْفَعُخدایا مزه گذشتت را به من بچشان آنگاه که نه فرزندان و نه مال در آن زمان سود نرساندإِلَهِی لَئِنْ لَمْ تَرْعَنِی کُنْتُ ضَائِعا وَ إِنْ کُنْتَ تَرْعَانِی فَلَسْتُ أُضَیَّعُخدایا اگر مرا رعایت نکنى تباه شده ام و اگر رعایتم نمایى تباهى نپذیرمإِلَهِی إِذَا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَیْرِ مُحْسِنٍ فَمَنْ لِمُسِی ءٍ بِالْهَوَى یَتَمَتَّعُخدیا اگر از غیر نیکوکاران نگذرى پس امید کسیکه با هوس کامروایى میکند کیستإِلَهِی لَئِنْ فَرَّطْتُ فِی طَلَبِ التُّقَى فَهَا أَنَا إِثْرَ الْعَفْوِ أَقْفُو وَ أَتْبَعُخدایا اگر در طلب پروا کوتاهى نمودم پس اینک دنبال گذشت توام و سراغ آن میرومإِلَهِی لَئِنْ أَخْطَأْتُ جَهْلا فَطَالَمَا رَجَوْتُکَ حَتَّى قِیلَ مَا هُوَ یَجْزَعُخدایا اگر از روى جهالت خطا کردم تا آنجا به تو امید بستم که درباره ام گفته شد باک نداردإِلَهِی ذُنُوبِی بَذَّتِ الطَّوْدَ وَ اعْتَلَتْ وَ صَفْحُکَ عَنْ ذَنْبِی أَجَلُّ وَ أَرْفَعُخدایا گناهم بلندتر و بزرگ تر از کوههاى برافراشته شده ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگ تر و برفرازتر استإِلَهِی یُنَجِّی ذِکْرُ طَوْلِکَ لَوْعَتِی وَ ذِکْرُ الْخَطَایَا الْعَیْنَ مِنِّی یُدَمِّعُخدایا یاد عطاى همیشگیات آتش دلم را خنکا میبخشد و یاد گناهان، دیدگانم را اشکبار میسازدإِلَهِی أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ امْحُ حَوْبَتِی فَإِنِّی مُقِرٌّ خَائِفٌ مُتَضَرِّعٌخدایا لغزشم را نادیه گیر و گناهم را پاک کن من اقرار به گناه دارم و هراسان و نالانمإِلَهِی أَنِلْنِی مِنْکَ رَوْحا وَ رَاحَهً فَلَسْتُ سِوَى أَبْوَابِ فَضْلِکَ أَقْرَعُخدایا از سوى خود آسایش و راحتى به من ده که من جز درهاى احسان تو را نمى کوبمإِلَهِی لَئِنْ أَقْصَیْتَنِی أَوْ أَهَنْتَنِی فَمَا حِیلَتِی یَا رَبِّ أَمْ کَیْفَ أَصْنَعُخدایا اگر مرا دور کنى یا سبکم انگارى پس چه چاره کنم اى پروردگار و چه سازمإِلَهِی حَلِیفُ الْحُبِّ فِی اللَّیْلِ سَاهِرٌ یُنَاجِی وَ یَدْعُو وَ الْمُغَفَّلُ یَهْجَعُخدایا سوگند خورده عشق در شب بیدار است رازونیاز و دعا میکند ولى شخص غافل میخوابدإِلَهِی وَ هَذَا الْخَلْقُ مَا بَیْنَ نَائِمٍ وَ مُنْتَبِهٍ فِی لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُخدایا از این مردم گروهى در خوابند و گروهى دیگر شب بیدار و زارى میکنندوَ کُلُّهُمْ یَرْجُو نَوالَکَ راجِیاً لِرَحْمَتِکَ الْعُظْمَى وَ فِی الْخُلْدِ یَطْمَعُو همه آنان عطاى تو را امید دارند، و امیدوار رحمت بزرگ تواند و به بهشت تو طمع ورزندإِلَهِی یُمَنِّینِی رَجَائِی سَلامَهً وَ قُبْحُ خَطِیئَاتِی عَلَیَّ یُشَنِّعُخدایا امید من در دلم آرزوى سلامتى میکند و زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى نمایدإِلَهِی فَإِنْ تَعْفُو فَعَفْوُکَ مُنْقِذِی وَ إِلا فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ أُصْرَعُخدایا اگر بگذرى گذشتت نجات بخش من است ور نه با گناهم به عرصه نابودى در افتمإِلَهِی بِحَقِّ الْهَاشِمِیِّ مُحَمَّدٍ وَ حُرْمَهِ أَطْهَارٍ هُمْ لَکَ خُضَّعٌخدایا به حق محمّد هاشمى نسب و به حرمت پاکانى که نزد تو فروتنندإِلَهِی بِحَقِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنِ عَمِّهِ وَ حُرْمَهِ أَبْرَارٍ هُمْ لَکَ خُشَّعٌ# خدایا به حق محمّد مصطفى و پسر عمویش#و به حرمت نیکوکارانى که براى تو خاشعند#إِلَهِی فَانْشُرْنِی عَلَى دِینِ أَحْمَدٍ مُنِیباً تَقِیّاً قَانِتاً لَکَ أَخْضَعُخدایا مرا در رستاخیز بر دین احمد برانگیز تائب و پرهیزکار و عابد و فروتن در پیشگاهتوَ لا تَحْرِمَنِّی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی شَفَاعَتَهُ الْکُبْرَى فَذَاکَ الْمُشَفَّعُاى خداى من و آقاى من مرا محروم مساز از شفاعت بزرگ محمّد که شفاعتش پذیرفته استوَ صَلِّ عَلَیْهِمْ مَا دَعَاکَ مُوَحِّدٌ وَ نَاجَاکَ أَخْیَارٌ بِبَابِکَ رُکَّعٌو بر ایشان درود فرست تا هرگاه که موّحدى تو را بخواند و خوبان با تو مناجات کنند و در برابرت به رکوع پردازندو نیز در «صحیفه علویه» مناجات منظوم دیگرى از آن حضرت نقل شده که اوّل آن «یا سامع الدّعاء» است.
ولى چون مشتمل بر واژه هاى مشکل و لغات ناآشنا بود و ما بنابر اختصار از ذکر خوددارى نمودیم.ثلاث کلمات من مولانا علی علیه السلام فی المناجاه إِلَهِی کَفَى بِی عِزّاً أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْداً وَ کَفَى بِی فَخْراً أَنْ تَکُونَ لِی رَبّاً أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی کَمَا تُحِبُّ
سه جمله از مولایمان على (درود بر او) در باب مناجات خدایا مرا این عزّت بس است که بنده تو باشم، و برایم این افتخار کافى است که تو پروردگار من باشى، تو آنچنانى که دوست دارم، مرا هم چنان کن که دوست دارى.