کلاس ترماتود ها

vفلوک ها کرمهای انگل متعلق به رده ترماتودا و از شاخه کرمهای پهن هستند.

vگونه های انگل در انسان متعلق به «دای جنا» می باشند که در آنها تولید مثل جنسی کرمهای بالغ با تولید مثل غیرجنسی در مرحله لاروی در بدن حلزون دنبال می گردد.

vترماتودهای بالغ معمولاً تخت، کشیده و برگی شکل هستند ولی بسته به حالت انقباضی کرم، می توانند به اشکال بیضوی، مخروطی یا استوانه ای درآیند.

v اندازه ی آنها از کمتر از یکی میلی متر تا چند سانتی متر متغیر است.

v در پوشش این کرمها میکروتریش و یا کانالهای سوراخ دار (شبیه به پوشش خارجی سستودها) وجود ندارند.

vکرمها به وسیله ی بادکشهای عضلانی و فنجان مانند خود، که گاهی مجهز به خار و یا قلابچه است، به میزبان می چسبند.

v بادکش دهانی در انتهای قدامی کرم قرار دارد و در بسیاری از گونه ها  بادکش شکمی یا استابولوم بزرگتر و فاقد مجرا در سطح شکمی و در قسمت خلفی بادکش دهانی دیده می شود.

v ترماتودها فاقد حفره ی بدنی هستند.

vحلق عضلانی و کروی کرم از دهان در بادکش دهانی تا مری کوتاه و باریکی امتداد یافته و ترشحات غدد بزاقی تک سلولی را دریافت می کنند.

vسیستم دفعی شامل سلول های شعله ای منتشر و پراکنده مویرگها، لوله های جمع آوری کننده، مثانه و یک سوراخ دفعی است.

vسلول شعله ای انتهایی، هلالی و دارای دسته ای مژه است که به طرف قسمت داخلی مویرگ انتهایی جهت گرفته اند.

vبا فعالیت این مژه ها، مواد زاید دفعی به داخل سیستم دفع لوله ای رانده شده و سرانجام از طریق مثانه و از سوراخ موجود در سطح شکمی انتهای خلفی کرم به خارج می ریزند.

vسیستم عصبی ابتدایی کرم شامل دو گانگلیون جانبی در ناحیه حلق است که به وسیله رابط پشتی به یکدیگر می پیوندند.

v به جز ترماتودهای خونی که تک جنسی هستند، سایر ترماتودهای انگل انسان هرمافرودیت می باشند.

بیضه های مشخص کرم معمولا دو عدد ( به جز شیستوزوماها) و اغلب در نیمه ی خلفی بدن قرار دارند.

vاعضای تولید مثل کرم ماده شامل، تخمدان منفرد، اویدوکت، کیسه ذخیره اسپرم، غدد و مجاری زرده، اووتیپ، غده مهلیس و در بسیاری گونه ها کانال لورر می باشد.

v اووتیپ، اتساع عضلانی اویدوکت است که توسط غده ی مهلیس با عمل نامشخص، احاطه شده است.

vپوسته ی تخم در اغلب ترماتودهای دای جنا، دارای دریچه ی قطبی درپوش مانندی است ولی تخمهای شیستوزوما فاقد دریچه هستند.

vترماتودهای بالغ به وسیله انقباض، طویل شدن و پیچ خوردن، حرکت می کنند.

vآلت تناسلی (سیروس) عضو جفتگیری است و اسپرماتوزوئید با عبور از رحم در کیسه ی ذخیره اسپرم نگهداری می شود.

vدر میزبان قطعی، که معمولا از مهره داران است، تکثیر به شکل جنسی و با تولید تخم صورت می گیرد ولی در میزبان واسط نرم تن، تولید مثل غیرجنسی است .

v در چرخه زندگی معمولی ترماتودها، تخمها از طریق روده ای، ادراری ـ تناسلی و یا مجاری تنفسی از بدن میزبان قطعی خارج می شوند.

vهنگام باز شدن تخم در آب شیرین، درپوش تخم با یک حرکت ناگهانی باز شده و به لاور میراسیدیوم اجازه خروج می دهد در حالی که پوسته ی تخمهای بدون درپوش، در اثر حرکات فعالانه ی لاروشکاف برداشته و لارو خارج می گردد.

vپس از خروج از پوسته، میراسیدیوم مژه دار و گلابی شکل فعالانه در آب شنا می کند.

v این لارو دارای غدد ترشحی قدامی است که با تولید آنزیم توسط این غدد، لارو وارد بافتهای حلزون می گردد.

v میراسیدیوم توسط محرکهای شیمیایی که احتمالا توسط موکوس و یا عصاره ی بافتی حلزون ایجاد می شوند به طرف میزبان مناسب جلب می گردند.

vمیراسیدیوم با حرکات مته مانند و به کمک ترشحات غدد خود در طی چند دقیقه از طریق قسمتها ی بدون صدف حلزون وارد آن می گردد و پس از ورود، مژه های خود را از دست می دهد.

v اگر میراسیدیوم در عرض چند ساعت حلزون مناسب را پیدا نکند، خواهد مرد.

v در بعضی گونه ها،تخمهای باز نشده ی کرم توسط حلزون خورده شده و در روده ی این میزبان باز می شوند.

vدر داخل بافتهای حلزون، میراسیدیوم متحمل دگردیسی شده و تیدبل به اسپوروسیت نامنظم و کیسه ای می شود که به عنوان کیسه ی جوانه ای عمل کرده و با رشد خود ایجاد نسلی از اسپورسیت های دختر به نام ردی می نماید که از دیواره ی پار شده ی اسپورسیست های مادر خارج می شوند.

vدر داخل ردی و اسپورسیست های دختر سرکرها رشد کرده، خارج می شوند و با ورود به بافتهای حلزون و سرانجام عبور از پوشش خارجی حلزون به داخل آب می ریزند.

vترشحات هضم کننده ی غدد رأسی، سرکر را قادر می سازد وارد پوست میزبان قطعی (شیستوزوما)، و یا وارد بافتهای میزبانان واسط شود.

v سرکر درون کیست، متاسرکر نامیده می شود و در این حالت ، دم، غدد کیست ساز و هضم کننده ی سرکر ناپدید می شوند.

vبرای تهاجم به میزبان قطعی، متاسرکر موجود در بدن میزبان واسطه دوم (ماهی، سخت پوست، حلزون)و یا روی گیاهان آبزی باید خورده شود و یا سرکر وارد پوست گردد.

vحلزونها (اغلب گونه های آب شیرین آنها) نخستین میزبانان واسطه ترماتودها انگل انسان هستند.

vضایعات ایجاد شده توسط ترماتودها بستگی به محل زندگی آنها در میزبان، تعداد آنها و تأثیر مواد تولید شده توسط انگل بر بافتهای محل سکونت خود دارد.

v کرمهایی مانند فاسیولوپسیس و متاگونیموس که در مجرای گوارشی زندگی می کنند کمتر از کرمهای مهاجم بافتی، آسیب می رسانند.

vضایعات کیستی اطراف ترماتودهای ریوی و تخمهای آنها، در داخل حفره های متعدد ریوی به هم می پیوندند.

vتخمهای شیستوزوماها نیز باعث تغییرات آسیب شناختی شدیدی می شوند.

vبه علاوه، ترماتودهایی مانند پاراگونیموس یا شیستوزوماها ممکن است مهاجرت کرده و یا با منحرف شدن به طرف مکانهای غیر معمول مانند سیستم اعصاب مرکزی، پوست و یا هر عضو دیگر، ضایعات متعددی ایجاد کنند.

vشیستوزومیازیس مزمن مجرای ادرار غالبا منجر به درجات متفاوتی از گرفتاری های انسدادی این مجرا، شامل هیدرونفروز، می شود که ناشی از پاسخهی التهابی در مقابل تخم است.