ز هجـــر یــــار چنـــان ابــــر در بـهــــارانــم
درخــت یـــخ زده ی خشــک در زمستـــانـم
بــه گیســوان پریشـــان سپـــرده ام دل و لیـک
ز بـودنــش بــرِ بیگــانـگـــان پــریـشـــانــم
کسـی کــه خاطـرِ بیگــانگــان ، رهـایـم کـرد
هـــزار بـــار مـــرا گفتـــه بـــود مــی مــانــم
مــن عاشــق تــوام ، این را تـو خوب می دانی
تـــو نیــز عـاشــق اویــی و خـوب مــی دانــم
رقیب بــا غزلـی از مـن ، از تـــو دل بـرده ست
دگـــر بــرای رفیقـــان ، غـــزل نمـی خـوانــم
اگـرچــه مـــال و منـــال رقیــب بیـش ، ولــی
منــم بــه شعــــر و تـرانـــه ، مـعیــن ایــرانــم
در عشق ، هیـچ کسی مثـل مــن نخواهـد شــد
کـــه در سپــردن جـــان نیـــز مـــرد میــدانـم